Bonnie Veendorp (1923-2014)
Drentse kinderboeken bint der nog maor zo’n virtig jaor en wat der schreven is, kuw op ien plank van de boekenkast wal holden.
Het eerste kinderboek De brummelwal oet 1960 is benaom bedoeld veur gebroek op schoel. De verhalen sluut an bij de romantische traditie en gaot over ‘t landschap en de natuur. En an ‘t èend van een gedicht komt altied de moraal.
Oetgeverij Het Drentse Boek hef der veul an daon um het schrieven van boeken veur kinder an te fietern. Ien van de schrievers die zuch dat antrökken hef, was Bonnie Veendorp. Van heur haand kwam het Drents veurleesboek met daorin prachtige verhalen as Druppies-Bart en Kwakkie, het dappere kikkertie en ok gedichten die echt veur kinder geschikt waren as Van een vies jonchie en Oeze Mieke.
Naost het schrieven van kinderverhalen en -gedichten schreef ze in Oeze Volk, waor jaorenlang en aal maond weer heur Naoberpraotien in stun. Zie was ok een beste zet metwarkster van de RONO. Behalve de kinder van nou zult veul mèensen zuch de lusterserie Hej ‘t al heurd, Coba herinnern.
In 2010 weur de Roel Reijntjespries oetlangd an Bonnie Veendorp veur heur grote verdiensten veur het blad Oeze Volk.
In mei 2011 weur op de Faliebarg in Zuudwolde Bonnies Kuierpadtien lösdaon: dartien panelen veurzien van Drentse kindergedichten bint plaotst langs een wandelroute.
In 2004 is der een schrieverspetret van Bonnie Veendorp maakt.
Op 26 febrewari 2014 is Bonnie Veendorp uut de tied ekomen.
Boekpublicatie:
- Naober-praoties, Drentse verhalen en gedichten (z.j.);
- Nije naoberpraoties (1983);
- Drents veurleesboek (met illustraties van Diek van ’t Hoff 1986).
Een paar gedichten van Bonnie Veendorp:
DE MOES
( Uut Drents Veurleesboek)
In de stoel slöp Jinnechie
op de borst heur kinnegie,
en gien stéék breit ‘t wiefie
an heur onderliefie
uut zien donker hollegie
kröp een fluwelen bollegie
met gliensterende oogies
en pooties dun as stroogies.
Et tript met kleine passies
langs de iekenholten kassies
Knabbelt op een korsie brood
dat lig bij de taofelpoot
‘t Wiefie slat de ogen op
en ziet de kleine moezekop!
Gef een galp, röp um de katte,
smit heur breiwark op de matte!
In zien donker hollegie
verdwient ‘t fluwelen bollegie.
In de stoel zit ‘t wiefie
te breien an heur liefie!
KARSTFEEST
Ze stiet te kieken in heur mooie keuken.
De karstkraans was gelukt en de kalkoen was mals.
De schalen mit gebak, de borrelhappies.
En dan, opiens, springt heur d’angst naor d’hals…
Die weelde um heur hen, de grote welvaart,
ze hebt jao alles wat heur hart begeert.
Een eigen huus, een kleurentillevisie,
Allent… ‘t geleuven hebt ze of-eleerd…
Een feest van dennengruun en witte keersen.
Ze hef heur best edaon, der alles van emaakt.
De kiender in het nei, kedogies, lekker eten,
Maar ‘t karstfeest hef heur harte niet eraakt…
Dan reert ze, mit ‘t gezichte in de theedoek:
‘O God, help oes uut dizze duusternis!
En laot ons zien, Ie bint toch oeze vader,
dat Oen liefde veur oes onveraanderd is…’