1940 -1945 niet ingezonden wel v Gorcum en juli 1945

1940 -1945 niet ingezonden wel v Gorcum en juli 1945

1940-1945
Met ogen wild van oorlogszucht
zoo kwammen ze in oez’land.
Met bommen en met handgranaat
Weur Neerland overmand.

Ze lachten um oez’kleine land,
Dat was joa mor ien stap,
De melk en d’botter stund er kloar,
Zon krieg was net een grap

Ze muumden zuch het herrenvolk,
Een ras van eerste stand,
Mor lieten zuk as biestachtig zien.
Hier in oez’ vadderland.

En tegen die bezeten macht
Kun d’arfgrond niet gered,
Wij wuren unner tirannie
Van ’t nazidom gezet.

De bende roofde Holland leeg,
Het leven was een hel,
Het eigen volk zat achter droad,
Of zuchtte in de cel.

En in oez’ goeie vaderland
Regeerde doe de dolk
Het onrecht en de dwinglandij
Van ’n machtswellustig volk.

Oez’ kimmer vragen vaak vergeefs
An moeder ‘n …… brood”
De duuser kreup met dikke nak,
Wij hongerden hier dood.

Mor aaltied bleef wij in verzet,
Al was wij dien gewond,
Al schriewde ze ok nog zoo hard,
“Wij wint op ieder front.”

In god zij dank, het ende was:
De vijand op de vlucht,
Zien afgebeten kriegsgezang
Gung over in een zucht.

Eerst truk de Rus bij Stalingrad
De knuppel oet de zak,
Doar kreeg Dolf Hitler van ketoen
Een angemeten pak.

En doarnoa kwam die bliede dag
Doe an de Fransche kust
Die grote legermacht verscheen,
Zoo grondig oetgerust.

Wij zatten viel joar unner ’t juk,
Kepot van bloed en smart.
Mor toch gaf wij de moed niet op,
Wij bleven stoer en hard.

Met dank in’t hart met vochtig oog,
Hew ’t dapper volk begroet,
Was Hitler noa zien heimatsluug
Met ware heldenmoed.

Doe stund bij het verslagen ras
De nood an eigen deur,
Mor jammer, ’t had allien verdriet
Umdat ’t de krieg verleur

In ’t gros toon nog gien zweem van …..
Um ’t bitter schrienend leed.
Dat ’t in de wereld anricht hef.
Zoo monsterachtig wreed.

Vol eerbied wil wij hier gedenken
’t Miljoenen antal doden,
Wat ’t leven veur oez’ vrijheid gaf.
Oez’ redde oet doezend noden.

Juli 1945 A.D.

Weemoed in Kinnerhart

’t is al laat moe mar ‘k lig wakker
Hier in ’t kleine kamertien,
Nee, ik hol mij echt wel dapper
’t is mor zelden dat ik grien.

Zusjien Miene lig hier noast mij,
Hier heur haantien in mien hand,
In oez’ kleine wimpien, moeder,
Hup in ’t kleine ledikant.