Ben van Eijsselsteijn overleden 1973

ben van
eijsselsteijn overleden

hij was een vriend
van drenthe

Ben van Eijsselsteijn, die maandag 20 januari op
75-jarige leeftijd is overleden, is een van diegenen geweest, die na een
kennismaking met Drenthe niet alleen geïnteresseerd, maar ook in hoge mate
geboeid raakte. Hij leerde onze provincie en de Drenten kennen doordat zijn
vader, die direkteur-geneesheer was van een ziekenhuis in Groningen, het
gewenst achtte voor de zwakke gezondheid van zijn zoon op hoge gronden te gaan
wonen. Dat kon niet anders dan in Gieten zijn in het Olde Hoes.

Daar knoopte Ben van Eijsselstein banden aan, die nooit
weer werden verbroken, doch alleen maar werden verstevigd in de oorlogsjaren,
toen hij het raadzaam achtte zich voor de bezetter uit de voeten te maken en
geen beter toevluchtsoord wist te bedenken dan Gieten.

In dit hondsrugdorp bereidde hij drie romans voor, die
zijn naam als schrijver en vriend van Drenthe zouden bevestigen, ‘Dorre Grond’,
dat de grootste bekendheid kreeg, ‘Verweerde Stenen’ dat op een Drentse
havezathe speelt en ‘Wie pleit voor Ayolt’, dat als sluitstuk is bedoeld.

Ben van Eijsselsteijn schreef met veel fantasie, hij
heeft zich in zijn boeken ontpopt als een boeiend verteller, maar vooral ook
beheerste hij het metier waarover hij schreef, dank zij persoonlijke
kennismaking en ervaring, maar vooral ook door naarstig onderzoek van de
bronnen.

Wie hem als schrijver niet door zijn boeken mocht hebben
leren kennen in Drenthe heeft wel kennis genomen van zijn schrijverstalent in
het bevrijdingsspel ‘Bazuinen om Jericho’, dat onder auspiciën van het Drents
Genootschap door de arbeiderstoneelvereniging ‘Kunst en Strijd’ uit Assen in
tal van plaatsen werd opgevoerd voor een goed doel, scholing van het
amateurtoneel in Drenthe. Of men heeft zijn ‘Ballade van de Zeven’ gelezen, of
een van de twee rijmprenten, waarmee de Koppermaandagvieringen van de Drentse
drukkers cultureel worden aangekleed. Dit maandblad heeft in het verleden
verschillende van zijn gedichten afgedrukt.

Het arbeidsveld van Ben van Eijsselsteijn lag niet alleen
in Drenthe. Hij is jarenlang kunstredacteur geweest van de Haagsche Courant. De
roman over het zeemansleven ‘Tussen Zuiderkruis en Poolster’ kreeg
internationale bekendheid doordat hij in zeker zes talen werd vertaald.

Als toneelschrijver maakte hij in 1931 zijn debuut met de
satyre ‘De duivel op aarde’, een paar jaar later kwam ‘De Vliegende Feeks’, een
blijspel en de comedie ‘Chateau Bersac’. ‘De Gendarm van Europa’ zou men een tragedie
kunnen noemen en ‘De Dubbelganger’ is weer onmiskenbaar een blijspel.

Zijn laatst gepubliceerde werk is ‘De poort der genade’.
Vlak voor zijn dood voltooide hij ‘Paus Maan’, dat mogelijk wel posthuum zal
worden uitgegeven en het resultaat is van ijverige bronnenstudie.

Het Drents Genootschap wijdde in 1948 een van zijn
befaamde servetjes aan Ben van Eijsselsteijn, bij welke gelegenheid hij werd
benoemd tot ereburger van Gieten. Ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag
in 1958 verscheen een album amicorum ‘Het Boek der Vriendschap’.

Nadien heeft men in Drenthe niet veel meer van hem
gehoord. In het Drents Repertorium zoekt men vergeefs naar zijn naam, maar op
heel veel boekenplanken in Drentse huiskamers staat stukgelezen zijn ‘Dorre
Grond’, een boek waarin de Drent zichzelf kan terugvinden omdat Drentse
karakters er zo in zijn getypeerd. Vergeten zal men deze bijzondere vriend van
Drenthe daarom niet licht.

Joh. Drenthen