De Hitlerring, Tusken Nôrg en Vreeis, mei 1988

Het regent

en de regen is de verbinding

tusken de zwaore wolken

en het zwaarte waoter van de Hitlerring

En nou ik niks meer zeggen kan

mien leeifde stoekend met de tied

zeei ik de bomen meui en stom

gaffeln heur kapot naor God

Een haokenkruus, een filigram

een waotermaark van bloud en prikkeldraod

ze steit het tuskens ons

de allerleeifste kent, bekent gien kleur.

Vertel mij dan van bommen en van braand

van hel, van kogels en van vuur

wat ik niet weeiten kan

het gat in wat ik niet begriepen kan en

Wiederop de leegte van de es

een boom liekt op seldaoten

eenjaoger tegen de vaole lucht. Dit laand

is atlas van het onbegrepen woord

De akkers liggen aofgemeten rouw

te glenstern is de stijle regen

gien kruzen en gien naomen

een kerkhofzunder zwaarken

Ik bin te laot geboren

een moment van loos peberen

wat zal ik hum vertellen

as hij gien leeifde meer begriepen kan

Het regent en ik vraog

de regen ofhij niet opholden wil

de leegte van de es keert nevel

en ik verschoel mij in de bomen en

De dag lig dokig okergeel

verscholen tusken de rijen bomen

het gruine leger vredig in gelid

het vooutvolk in de leite in carré

Hij lat hum wonen in de strubben

hij holt hum nou verscholen

een aander leuit hum overlopen

hij deserteert van pien en mij

Een dodenwacht

bij wat hij veur mij was

de allerleeifste zôcht mij altied

verscholen tusken bomen

As ik laank genog kiek

en niem aodem inhol

marcheren de bomen in paradepas

in slagorde oet de schoel