De Hitlerring, Tusken Nôrg en Vreeis, mei 1988
Het regent
en de regen is de verbinding
tusken de zwaore wolken
en het zwaarte waoter van de Hitlerring
En nou ik niks meer zeggen kan
mien leeifde stoekend met de tied
zeei ik de bomen meui en stom
gaffeln heur kapot naor God
Een haokenkruus, een filigram
een waotermaark van bloud en prikkeldraod
ze steit het tuskens ons
de allerleeifste kent, bekent gien kleur.
Vertel mij dan van bommen en van braand
van hel, van kogels en van vuur
wat ik niet weeiten kan
het gat in wat ik niet begriepen kan en
Wiederop de leegte van de es
een boom liekt op seldaoten
eenjaoger tegen de vaole lucht. Dit laand
is atlas van het onbegrepen woord
De akkers liggen aofgemeten rouw
te glenstern is de stijle regen
gien kruzen en gien naomen
een kerkhofzunder zwaarken
Ik bin te laot geboren
een moment van loos peberen
wat zal ik hum vertellen
as hij gien leeifde meer begriepen kan
Het regent en ik vraog
de regen ofhij niet opholden wil
de leegte van de es keert nevel
en ik verschoel mij in de bomen en
De dag lig dokig okergeel
verscholen tusken de rijen bomen
het gruine leger vredig in gelid
het vooutvolk in de leite in carré
Hij lat hum wonen in de strubben
hij holt hum nou verscholen
een aander leuit hum overlopen
hij deserteert van pien en mij
Een dodenwacht
bij wat hij veur mij was
de allerleeifste zôcht mij altied
verscholen tusken bomen
As ik laank genog kiek
en niem aodem inhol
marcheren de bomen in paradepas
in slagorde oet de schoel