De prachtuge laon die in Drenthe zien weergao niet vun

De teloorgang van een aantal eiken aan de Koesteeg in
Borger heeft de Drentse dichter Gerard Nijenhuis aangespoord tot een geschreven
protest, in de vorm van vijf gedichten. Ze staan met een inleiding, in het
nieuwste nummer van het Drents letterkundig tiedschrift Roet.

De Koesteeg is door de rijen eiken die er staan een fraai
landschapselement. Omwille echter van de reconstructie van een nabij gelegen
gevaarlijke kruising, moest er een flink aantal eiken worden gekapt; ondanks de
vele protesten die er kwamen. Ook Nijenhuis zag met bloedend hart toe hoe de
ekkelbomen, sneuvelden. In die …. prachtuge laon die in Drenthe zien weergao
niet vun, aldus de inleidende woorden onder ‘t kopje Transferium verwijzend
naar een nieuwe parkeerplek ter plaatse. Uit het vijftal gedichten kozen we
deze voor Schepers Elf:

Mobiliteit

‘t Mus sneller, het gegruide voldee niet meer,

‘t mus groter, beter en veural vlugger.

Bomen stunden daor maor, zeden niks terugge,

doe ze risselveerden: ‘t Weg en snelverkeer

kreg veurrang op wat oes an verleden

overbleef, de lien van het geplante,

waor ‘t dorp zo mooi was an zien randen,

‘t is veurbij, wij leeft nou in het heden.

Een doffe dreun: de bomen van de eerste rij,

een bres weur slaogen in die haog van bomen.

Wel nou de Koesteeg over geet, een lome

zummerdag, heurt gien insect meer zoemen.

Gieneen die umzôt naor wat was. Het noemen

van naomen, hetzingen, het is veurgood veurbij.