De Scheupers van de taal

Een old Drents dörp

Om tien uur gungen

De schaopenhokken lös

En almans köppels drungen

An-ien, op zuuk naor heide en grös,

De stillen schèuper gung daorachter

En höl op biesten bei mekare,

Was wies op ’t gruien van de schare;

Veur aandermans bezit een trouwe wachter,

De Drentse taal: een köppel schaopen,

Van elke steê klinkt aandre klaank en kleur,

Mar veul is liek; de liefde veur

De olde grond; veurwaarde en gegeven

Veur ’t schraol bestaon, het kalme leven,

Afwachtend, sover, zelden uutgeloaten,

Het ongezegde krachtiger dan ’t praoten,

Diep trilt daorin de ondertoon

Van logeren, lach of zörgen;

Achtr de grensen van geluud

Blef het gevuul verbörgen

Modern de tied, de eeur van ’t schrift

Brak an: het Drents mus tol betalen.

De hoge taal wön snel terrein, en

Op steeds kleiner veld

Mus de vervrömde kudde voedsel halen

Vertrouwd en dierbaar as rood gold,

Mar op een ziedpad van het leven

Werden deur ’t tweeduusteren

De köppeks hen huus edreven.

Toen werden Drentse drukkers

Scheupers van de taal

En dreugen zörg veur aandermans gedachten.

Ze braachten d’olde woorden duizend keer

Vermenigvuldigd in de dörpen weer

Een nei bezit veur jongere geslachten

Zetboazen van mien taal:

Ik hòpe, dat ’t oe lukt!

Da’j oens de liefde veur het Drents

Op het harte drukt!

Marga Kool