Drentse schrijvers en hun werk Letterkundige rubriek In Drenthe mei 1958
Drentse schrijvers en hun werk Letterkundige rubriek In Drenthe mei 1958
DRENTSE SCHRIJVERS EN HUN WERK letterkundige rubriek
VERZORGD DOOR HARM WERNERS EN GERRIET WILMS
HARM KOOPS, geboren 3 maart 1914 in Assen, is onderwijzer en logopedist in Den Haag.
Hij is bestuurslid van de Drentse vereniging „Het Lantschap
Drenthe” aldaar en publiceerde gedichten en verhalen.
WASDAG
De haarde bôstel in de natte haand
krast over ‘t strakke linnen
op de geel holten plaank.
Wit schoem bobbelt binnen
de ronde tobbe.
Een klodder schôf over de raand.
Tussen de stienen van de pompenstraot lop
‘n schoemrivier
slingerend de kaant op
van de geut, net of ‘n vat bier
lôsbreuken is.
Blaanke emmers
met ‘t blauwe naospuulwater
vangt in heur speegelvlak
de witte wolken boven ‘t rieten dak.
De tobbe is leeg. Even later
plonst ‘t witgoed neer en op
en op en neer.
Het gladde water lop
by iedre keer
langs aarms en haand’, die bloot
en dik en glimmend rood,
de witte was in wrongels wringt,
totdat een hiel dun straoltie zingt
en de leste druppels even nog tikt
in ‘t wolkenwit.
De klompen maakt ‘n haalve drei,
en met ‘n briede zwei
ploft ‘t wit wied open,
met ‘n klap as doffe dunder.
IJ kunt de druppels zien
in wiede kring tot under
de appelboom.
En weer, en weer, weit blaank en bol
het wasgoed oet.
De maande is vol,
‘t Kan an de lien.
Die, an de waslien vuult zuk zo riek,
ze bint op een feest en
de wind mak meziek.
Jongs en wichter daanst in de wind
zo woest, zo wild, zo mal
An ‘t end van de lien speult de boks van ‘n kind
as in ‘t veurjaor ‘n kalf
veur ‘t eerst oet de stal.
BANG JONKIE
Wees niet benauwd. Hier pak mien haand.
Dat bint de bomen langs de kaant
Die doet je niks mien lieve kind .
Dat hoelen dôt de starke wind.
Kom loop maor stief tegen my an
Gienien, die dy hier griepen kan.
De wolkenflarden, gries en zwart
gliedt langs de maon. En op het pad
Speult locht en duuster tikkertie.
Nee, schrik maor niet. Ik blief by die
Mien kind. Zien haand is nat van zwiet
Hie kan zien zwarte angst niet kwied.
Een wild jong dier zit hum in ‘t lief,
Dat wil d’r oet. Hie holdt zuk stief,
Hef ‘t angstdier lang niet in bedwang
Is ‘t vrumd? ‘k Was vrogger ok zo bang.
HARM KOOPS