Duveltien

Duveltien
Duveltien
Duveltien uut een deusien,
mit oen kleine neusien,
mit oen doempien in de mond,
wat kiek ie zukend in het rond?
Wat kiek ie mij ondeugend an;
wat bin ie nou toch weer van plan?
der speult wat in oen kleine koppien,
mien donkerogig krullenpoppien!
En hej straks weer wat uut-ehaald,
dan hebt oen ogen schalks estraald,
ze kiekt mij schuins an deur oen lokken,
en ik, ik zit weer mit de brokken!
Ie klein ondeugend rakkertien,
kom hier, dan kriej een pakkertien,
want ach, ie weet, bij al oen streken,
heb ik nooit echt kwaod ekeken.
Gré Seidel/-Broekhuizen