Egbert Meijers boert goed in countrywereld 25-08-'84
Egbert Meijers boert goed in countrywereld 25-08-’84
Egbert Meijers boert goed in countrywereld
door AB DRIJVER
De 36-jarige Egbert Meijers uit Eexterveen is hard op weg om een bekende persoonlijkheid te worden in de wereld van de country- en westernmuziek. Egbert, die getrouwd is en één zoon heeft treedt regelmatig op in de Nederlandse countryclubs en wordt tijdens festivals tot de belangrijkste artiesten gerekend. De muzikale boerenzoon die in Grolloo ter wereld kwam blijft nuchter onder de toenemende belangstelling voor zijn prestaties.
Hij vertelt: „Op de lagere school bleek al dat ik belangstelling had voor muziek. Ik kreeg accordeonles maar toen de jaren-zestig aanbraken raakte de accordeon uit de gratie en begon ik gitaar te spelen. Je kunt zeggen dat ik de sneeuwwalsen ruilde voor de muziek van mensen als Bob Dylan. Ik leerde mezelf een paar akkoorden en we hadden al vlug een bandje dat echter alleen in huiskamers speelde”. Egbert kwam na de lts terecht „in de koeltechniek”, diende bij de marine en zocht jarenlang naar een mogelijkheid om zijn creativiteit te ontplooien. „Egbert: „Je kunt wel zeggen dat ik een zoeker was. Ik voelde dat ik een bron van creativiteit in me had. Een bepaalde rijkdom aan gevoelsleven maar ik wist niet hoe ik die bron moest aanboren. In de koeltechniek zit niet veel ruimte voor creativiteit”.
Na enkele jaren van wikken en wegen besloot Egbert „aan de studie te gaan” en hij volgde een aantal cursussen die hem uiteindelijk een baan bezorgden als activiteitenleider van de inrichting voor geestelijk gehandicapten Mariencamp in Rolde. Op muzikaal gebied was hij jarenlang weinig actief geweest maar in 1974 werd een personeelsbandje opgericht waarin Egbert zijn kwaliteiten kon tonen. Van het één kwam het ander.
Egbert: „In die periode begon ik l ipdjes te schrijven. Pop nummers in het begin, maar later kreeg ik belangstelling voor countrymuziek. De sfeer sprak me aan en vooral balladen waarin hele verhalen worden verteld bleken voor mij geschikt te zijn. De eerste eigen teksten gaven de gevoelens weer die in mij leefden. Toem ik ze een paar jaar later nog eens bekeek kwam ik tot de conclusie dat ze vaak sentimenteel waren. Twee jaar geleden kwam er verandering in de onderwerpen waar ik over schrijf. Een mens verandert uiteraard en ik heb het gevoel dat ik nu afstandelijker over allerlei zaken kan oordelen. Egbert stuurde drie jaar geleden een geluidsbandje naar een producer die op zoek was naar talent. Een tijdje later werd hij uitgenodigd voor een optreden in een radioprogramma en dat was het begin vam een serie radio-optredens voor verschillende omroeporganisaties. Het Nederlandse vakblad Country Gazette ontdekte de zingende Drent en zijn naam komt er regelmatig in voor.
Tijdens internationale festivals legde hij contacten met Amerikaanse rnusici en in 1983 organiseerde hij een groot festival in het openluchttheater in Grolloo. Egbert: „Dat was een enorme belevenis. Er waren bekende Amerikaanse zangers en groepen, maar ik had zo’n honderd man aan publiek verwacht. Er kwam echter 500 man en dit jaar was de belangstelling nog groter zodat het theater veel te klein was. Het is de bedoeling dat het een traditie wordt maar ik zoek naar een andere plek. Volgend jaar zou het festival bijvoorbeeld bij een recreatieplas kunnen plaatsvinden”.
Egbert werkt aan een elpee die volgend jaar moet verschijnen. Ook oefent hij op het ogenblik met enkele musici om een groep te kunnen formeren. Aan een carrière als beroepszanger denkt hij echter niet. „Als je in Nederland country-muziek maakt dan kun je daar beslist niet van leven. Ik zie het voorlopig als een uitstekende mogelijkheid om creatief bezig te zijn, maar ik neem geen risico’s. Mijn gezin komt op de eerste plaats en ik zal de zekerheid die mijn baan me biedt, niet op het spel zetten. Ik zou wel als tekstschrijverwat meer aan de weg willen timmeren en misschien ga ik vandaag of morgen ook liedjes in het Drents zingen. Er zijn mehsen die er om vragen maar ik ben er nog niet helemaal aan toe. Het lijkt me beter om mijn aandacht op mijn Engels-talig repertoir te richten. En ik ga zeker niet „de artiest uithangen” want dat ligt niet in mijn aard. Showkleding trek ik bijvoorbeeld niet aan. Ik ben een gewone boerenzoon uit Grol100 moet je maar denken. Misschien zet ik ooit nog eens een hoed op, maar daar blijft het dan ook bij.