Egbert Meijers De basis is een diepe liefde voor de taal Een muzikale omnivoor 28-04-2001

Egbert Meijers De basis is een diepe liefde voor de taal Een muzikale omnivoor 28-04-2001

Egbert Meijers: de basis is een diepe liefde voor de taal
Een muzikale omnivoor

Ooit begonnen als Egbert Meijers op de accordeon. Onder invloed van zijn medescholieren overgestapt naar de gitaar en daarbij gebleven. In het Engelstalige circuit werd de naam plotseling verander in het verengelste Egbert Meyers. Meijers treed al lang niet meer op in het Engels, maar de naam is gebleven en staat ook op zijn nieuwste cd Dreuge Dunder. Het is het derde product van de hand van de zanger/tekstschrijver. Hij heeft een grote binding met het Drents maar hanteert de stelling van professor doctor Arnold van der Meiden: de basis is een diepe liefde voor de taal, maar je moet het niet mooier maken dan het is.

Het wiegje van Meijers stond aan de Achtergat, de Zuiderstraat in Grollo. Lang woonde hij daar niet. Zijn ouders verhuisden met de kleine Egbert naar de boerderij aan de Middenstreek. Tegenwoordig wordt zijn ouderlijk huis bewoond door oud-motorcoureur Egbert Streuer. Meijers komt uit een muzikale boerenfamilie. Pa was een van de oprichters van de harmonie Crescendo. Opa Meijers vond dat Egbert muzikaal was en zette hem aan het spelen op de accoordeon. “Ik heb nog les gehad van de oude meneer Koenders uit Assen. Die kwam dan in de Goggomobiel naar Grollo. Met Koenders en een tachtig-basser was dat autootje helemaal vol. Hij scheurde dan over het schoolplein. Ik moest dan nablijven en kreeg accordeonles.:

Door Rob ten Have

In de beginjaren zestig werd de jeugd opstandig. Aangemoedigd door vriendjes op de ulo deed hij de accordeon aan de kant. Die was al snel te oubollig. “Jongeren zoals Johan Derksen bij mij in de klas zaten al in een andere fase. Zij waren al bezig met Elvis Presly. Ik moest de accordeon maar aan de kant gooien vonden zij. Tussen de middag gingen wij altijd naar de cafetaria van Ans de Lange. Daar zaten in de jukebox al rock ’n rollplaten. In die periode kwam ik ook in aanraking met Radio Luxemburg.”
Definitief werd de accordeon aan de wilgen gehangen toen Meijers kennismaakte met mensen die vanuit Indonesië in de villa de Moere kwamen wonen. “De zoon van de familie Flissaard kwam in de klas naast mij zitten. In Indonesië luisterden ze naar de American Forces Network. Johan speelde gitaar en bracht mij de eerste akkoorden bij. Ik raakte met hem bevriend. Het hielp trouwens ook dat hij een paar hele mooie zusters had”’, lacht Meijers. In Grollo, toen het broeinest van talent, speelde ook nog een andere gitarist. Henk Lanting. “We gingen wat samen spelen. En we luisterden veel naar de radio. Herman Stok en zo.”
De tienertijd is voor de zanger een grote inspiratiebron geweest. Hij werd er gevormd in zijn muzikale voorkeur. “Muzikale voorkeur? Die heb ik helemaal niet. Ik ben bijvoorbeeld nooit voor de Stones of voor de Beatles geweest. Dat wisselde gewoon. Het lag aan de teksten en de muziek. Ik heb nooit achter een persoon aangehobbeld. Ik houd van klassieke muziek, van koormuziek, van alles wat. Het moet mij aanspreken, het moet een bepaalde snaar raken. Het is puur de emotie die voor mij belangrijk is. De emotionele kracht en lading die in de muziek zit.”

Meijers werd een muzikale omnivoor, maar wel in het Engelstalige circuit. Jaren maakte hij onderdeel uit van verschillende groepen. De laatste was Pepperone. Toen hij met deze groep brak werd hij opgevolgd door de onlangs overleden Asser stadszwerver Robert “Tokkel” Imker.
“op een gegeven moment ging mij die muziek tegenstaan. In recensies werd ook altijd alleen maar geschreven over de techniek, hoe was zijn stem en al dat soort onzin. Ik schreef toen al mijn eigen teksten, maar daar werd niet naar gekeken. In het Engels had ik ook mijn beperkingen. Je zit met een woordenboek op schoot je liedjes te maken.”

Drents
Meijers kreeg steeds vaker de vraag waarom hij niet eens iets in het Drents deed. Eerst was daar Engbert Grubben van Radio Noord waar de zanger regelmatig optrad. Toen was daar Albert Haar die regelmatig de Hunebed-turboshow organiseerde. Ook op zijn werk werd er een duit in het zakje gedaan door de oude kruidenier Renze Hadders. “Albert Haar kon wel voor teksten zorgen, maar dat wilde ik niet. Ik kreeg ongeveer twee maanden te tijd. In de Hunebed-turboshow trad ik op met onder anderen Marga Kool, Jan Veenstra en Albert Haar. Er was ook een toen nog onbekende pianist bij. Herman Finkers.” Van de eerste drie nummers die werden geschreven is er één overgebleven. Tweeduster.
Ook werd dit de titel van de eerst lp.
Er kwam meer vraag naar Drentstalige liedjes van Meijers. Met name Egbert Grubben van Radio Noord was een goede stok achter de deur. Die belde met de regelmaat van de klok dat er weer eens wat nieuws moet komen. “Dat was wel leuk, die optredens voor Radio Noord. Een avondje studio, erg gezellig. Wat ik merkte was dat je serieus werd genomen. Er werd naar je teksten geluisterd. Dat was in het Engels niet zo. Zijn eerste lp kwam uit bij de stichting het Drentse Boek onder de naam Tweesuster. De opvolger werd enige jaren geleden de cd Waorum de Wereld Braand. En nu is daar Dreuge Dunder.

Ontwikkeling
In de loop der jaren heeft Meijers een grote ontwikkeling doorgemaakt. “Ik heb mij in meerdere opzichten ontwikkeld. Het meest als tekstdichter en schrijver. Daarnaast ben ik natuurlijk ook als uitvoerder van mijn muziek veranderd. Tegenwoordig is het meer van: wat wil je eigenlijk zelf met die muziek. Meer jezelf leren kennen en vaststellen wat je wel en niet wilt. Ook in de zin van het schrijven van teksten. Wat doe je wel en wat doe je niet” Een goed voorbeeld is het bekende nummer engelen boven Bosnië. Een van de mooiste Drentstalige nummer ooit gemaakt. “ik heb geprobeerd het naar proporties terug te brengen die voor mijzelf aanvaardbaar zijn.
Aan den lijve heb ik zelf geen oorlog meegemaakt. Maar zijdelings ben je er bij betrokken. Als tiener bijvoorbeeld ging ik op de fiets naar kamp Schattenberg in Westerbork. Daar zaten de gevluchte Ambonezen. Ook slachtoffers van een oorlog. Het liedje begint ook in Westerbork. Ik heb toen een brug geslagen naar Bosnië. Is er dan niemand die de vrouwen en kinderen beschermt. Dan krijg je de soldaat die doodsbang is en zich achter zijn geweer verschuil. Het is het nummer waarbij ik het arrangement bewust op de tekst gemaakt heb.” De oorlogsdreiging uitgebeeld door de drums en een dreunend orgel. De mandolienen voor de engelen, een verheven geluid.”

Tevreden
Meijers zegt er wies te zijn met zijn nieuwe cd.” ook omdat ik alles zelf heb kunnen bepalen. Van begin tot einde, tot en met de mix aan toe. In dat opzicht ben ik erg tevreden over het proces. Ook is de cd analoog en niet digitaal opgenomen. Analoog is nog nooit overtroffen. Digitaal werken is misschien wel sneller maar niet mooier. Analoog is natuurgetrouwer. “de cd is in bepaalde opzichten droefgeestig, of beter gezegd melancholie. “het zijn teksten uit een periode waarin er nogal wat met mij gebeurde. Het is een weerspiegeling van mijn innerlijke gevoelswereld geworden. Ik ben een heel gevoelig mens. Vaak ben ik te emotioneel. Ik probeer daar op een heel eerlijke manier mee om te gaan. Ik stel mij kwetsbaar op. Daar word je soms in teleurgesteld, maar dat heb ik leren accepteren. “
Voor het Drents zal Meijers niet verloren gaan. Na zijn jarenlange bijdrage via het instituut Drentse Taol is hij van werkgever veranderd. Hij verzorgt nu de streektaalprogramma’s bij Radio Drenthe. Hij heeft het gevoel op zijn plek te zitten. Zijn betekenis voor het Drents relativeert hij. Natuurlijk met de uitspraak van Van der Meiden. “De basis moet een diepe liefde voor de taal zijn, maar je moet het niet mooier maken dan het is.”