Egbert Meijers ziet parallelen tussen culturen indianen en Drenten D.G.P. 25-10-'95

Egbert Meijers ziet parallelen tussen culturen indianen en Drenten D.G.P. 25-10-’95

Egbert Meyers ziet parallelen tussen culturen indianen en Drenten
Zanger uit Gasselte blikt wijd over de grens

GASSELTE – ‘Busje komt zo!’ (Dikke Lul!’ Voor deze en andere ‘ongein’ gaan omroepen en ‘t platenkopend publiek relatief snel plat. De Drentstalige zanger Egbert Meyers (47) uit Gasselte is daar 00k achter. Een halfjaar geleden verscheen zijn tweede cd Waorum de wereld braandt die regionaal lekker verkocht maar landelijk nog geen potten brak. Het repertoire, waarop Meyers zich meer dan voorheen betrokken toont met de wijde wereld, herbergt dan 00k geen ‘busje’. Maar nu, koud een week na de heruitgave van Meyers’ plaat, toont niemand minder dan theaterkenner/radiomaker Jacques Klöters zich enthousiast en heeft hem zondag uitge nodigd voor het Radio 2-programma Sandwich.

Door Jan Schlimback

Van Omrop Fryslân kreeg Meyers maandagmiddag een telefoontje. Zijn plaat hadé het tot cd van de week geschopt bij de Friese< regionale omroep. Een eer die Waorum de wereld braandt eerder al ten deel viel bij de regionale omroepen in Groningen, Drenthe, Overijssel en Gelderland. Ook Radio Bremen draaide de plaat meermalen. „In maart verscheen de cd en lokaal werd het wel goed opgepikt door de regionale omroepen maar verder gebeurde er niets. Er is tot dusver ook nog geen enkele recensie verschenen terwijl ik er Door Jan Schlimback Door Jan Schlimback toch wel benieuwd naar ben, ” zegt Meyers.
Waorum de wereld braandt is anders dan de meeste andere streektaal-cd’s. Dat blijkt al uit het hoesje waarop een indiaan trommelt tegen een roodgloeiende ondergaande zon. Ook muzikaal gebeuren er onverwachte dingen. Een hela-holaplaat vol gezelligheid is het niet bepaald geworden, beaamt Meyers. „Verwacht niet dat ik gezien de titel stel hoe het allemaal in elkaar steekt, ik vraag het mezelf allemaal af. ”

Ritmes

Wel is het een plaat waarin de liedjes deels met van indianen geleende ritmes zijn voorzien. Jammer alleen dat veel van de drums uit de computer komen. „Tot dusver is dat de enige kritiek die ik op deze plaat heb gekregen. De volgende keer zou ik het liefst met echte drums zo natuurlijk mogelijk op willen nemen. ”
Meyers voelt zich al lang verbonden met lot van de Noordamerikaanse indianen. ,lk zie paralellen tussen de cultuur van de indianen en de Drenten.”Hij vond het dan ook één van de mooiste momenten uit zijn leven toen hij voor deze plaat in het Asser theater De Kolk het nummer Begroaf mien hart (bij de bocht van de rivier) opnam met de uit Hopi-indianen bestaande zang- en drumgroep The Sacred Star Singers uit Arizona. „Ik wilde vooral met ze opnemen omdat ik het geluid van de ‘logdrum’ (een uitgeholde boomstam) graag bij dat nummer wilde hebben. Aan het eind begonnen de indianen uit zichzelf te zingen. In een lied met een blanke, die hun cultuur zoveel schade heeft berokkend. Ik vond dat fantastisch. Twee culturen die elkaar over de oceaan de hand reikten. ”

Geëngageerd
In zijn teksten komt de liedjesschrijver – die ook werkzaam is bij het Kunst&Cultuur In stituut Drenthe en verder evenementen als Muzem in Emmen en het Big Bearfestival in Zuidlaren organiseert – geëngageerd uit de hoek. Anders dan de meeste artiesten die in de streektaal zingen, blikt Meyers over de provinciegrens. Waarbij oorlogsleed in Bosnië, Vietnam, Korea en Indonesië royaal aan bod komen. „Bezorgd ben ik niet, wel betrokken. Ik hou me heel erg bezig met de laatste vijftig jaar. Mijn hele leven ben ik indirect met oorlogen in aanraking geweest. Ik probeer via de liedjes uit te vinden hoe dat mij beïnvloed heeft. Ook de veranderingen in die periode, met name in Drenthe, vind ik heel interessant. Dat is een dramatische bron waar nog veel uit geput kan worden.’ ‘ Meyers verhaalt er op zijn plaat dan ook over: het kwijnende bestaan van de boer, de vervreemding van zijn geboortegrond in Grol100 en een tot mislukken gedoemde kalverliefde.
De belangstelling van buiten de regio doei Meyers goed. De landelijke radio is inmiddels om, mede dankzij een pluggersoffensief Het wachten is nu nog op de recensies.