Gedicht van de maand Dick Blancke, Op ’t Kaarkhof

Louis Albert Roessingh, geboren in 1872 in Assen en
overleden in 1951 in Antwerpen is kunstenaar. Hij schildert Drenthe in een tied
dat der nog uutgestrekte heidevelden ligt en dat karresporen over het zandpad
nog naor de horizon voert. Hij schreef zÔlf:
“Wat mij in Drenthe het meest aantrekt is het
grootsche, het zeer oude: die wallen met hun oude riken, boomen aan hun lot
overgelaten, verdraaid door den wind; die breede wegen, de grote horizon, de
kleurige gebochelde daken, de uitgestrekte esschen en
heidevelden en de rust die vooralsnog hier te vinden
is. Naost de grootsheid van het
laandschap hef Roessing ok Qog veur de kleine dingen. In gedichten wet hij dat
gevullig neer te zetten. Ok vaak met humor. En in de Drentse taol. Roessingh is
ien van de eersten die ‘t Drents in poëzie gebruukt.
Op ’t kaarkhof
Der is verschil op ‘t karkhof in Westerbôrk waoras Louis
Albert Roessingh begraven ligt. Rechts
de hoge heren van de provincie in statige tomben. Midden op ‘t karkhof een
grote boom met daorunder het graf van ien van de burgervaders. Schuun
daorachter Roessingh en zien familie. Veer grieze liggende stienen. Al lang
veurdat Roessingh hier zôlf deellegd weur beschreef hij de graven van de kleine
lugies en de grote 1u. Een golden naam op de zark of wat roet dat de zwarte
eerde bedekt. Nou lig hij hier zôlf. Grauw en gries is zien grafstien. In de
kieren gruit al mos. Zien gedichten en schilderijen hef hij oes naolaoten. Vol
kleur, warmte en gevuul.
Op ‘t kaarkhof
Daorunder an de hoge nes
Daor ligt ze op een riegel
Ze slaopt er under
Stien en gres
En under bloemgewiegel.
De grote lu ligt maank mekaor
Met golden naom op
d ‘zaarken, De kleine lugies rusten dáór,
Dan kun ie daolijk maarken.
En gunder is het roet aal ruur
Op ‘n graffien van wat aerde;
Een plaankien zulfs waas nog te duur..
Maor is ‘t van minder waerde?
Uut:
Diggelhoes Uutgave:
1948 Het Drents Genootschap
1984 opnei bij Stichting Het
Drentse Boek