Gedichten Tjaart Imbos

Smikkeln

kokkie bakgraag

in zien keuken

brouwt aaid

lekk’re eterij:

soep veurof,

wat vleis en èerpels,

varse gruunte

der ok bij

dan veur alleman

een toetje:

bitterkoek

mit griesmeelbrii

‘t eten zëlf is

kôrte vreugde:

veuls te kirt ja,

wat een pech!

Nog mar amperan

op taofel:

smikkeln is ‘t en:

hap – sloek – weg!

Tjaart Imbos

Toekiek,n

veurtied

bladen vol van voetbalneis

buten is de tuun versierd

straoten vol van vlaggies

briedbeeldbuis die tiereliert

petties, toeters, bellen

drinkerij en smikkelerij

op griepofstand,

niks te wied

tussenspel: 2 X 45 menuten –

naotied

de jeugd speult drok-an

op het grune grôsveld

mit oranje ballen

en dreumt van gold,

miljoenen guldens,

en rappe sportwagens;

van arena’s vol publiek,

van daverend applaus

van duzendtallen.

Tjaart Imbos

Op Dreintse én Fraanse dreven

De fietsvierdaagse gungk van start

En de VIPS leuten heur verrassen;

Tegeer reden zér in gries kostuum,

Voeten op pedalen, scholders in aoverjassen.

Zo áánders giet ’t bij Tour de Fraans;

Renners, in fel-gekleurde pakken;

Daor giet ’t um ritme, um cadaans

En wel as wint de flappen.

As daaglieks weer
de toer begunt,

Koomt renners veul
integen —

Léne kiek-spektakel;

Mit miljoenen veur de buis,

bij duzendtallen langs de wegen

Tjaart Imbos

Karke in Hesseln

‘t Was barre kold die dag

en ‘t hadde esneid –

‘t Leup tegen de Karstdagen

dat ik hier veurbij kwaamp:

De busse remde langzem of

en wachtte naotied bij de halte,

de roeten waren nat beslagen.

‘t Was barre kold die dag

en ‘t hadde esneid –

Buten hadde ik àe karke eziene,

deur hoge veinsters helder locht;

Zacht klunken klaanken tôt mij deur

van ‘t ôrgel en van ‘t koor:

‘Stille nacht, – Heilige nacht…’

Een wonder, da’k de bus nog haalde.

‘t Was barre kold die dag

en ‘t hadde esneid –

mar de witte karke stráálde…

Tjaard Imbos