Gedichten Tjaart Imbos

Smikkeln
kokkie bakgraag
in zien keuken
brouwt aaid
lekk’re eterij:
soep veurof,
wat vleis en èerpels,
varse gruunte
der ok bij
dan veur alleman
een toetje:
bitterkoek
mit griesmeelbrii
‘t eten zëlf is
kôrte vreugde:
veuls te kirt ja,
wat een pech!
Nog mar amperan
op taofel:
smikkeln is ‘t en:
hap – sloek – weg!
Tjaart Imbos
Toekiek,n
veurtied
bladen vol van voetbalneis
buten is de tuun versierd
straoten vol van vlaggies
briedbeeldbuis die tiereliert
petties, toeters, bellen
drinkerij en smikkelerij
op griepofstand,
niks te wied
tussenspel: 2 X 45 menuten –
naotied
de jeugd speult drok-an
op het grune grôsveld
mit oranje ballen
en dreumt van gold,
miljoenen guldens,
en rappe sportwagens;
van arena’s vol publiek,
van daverend applaus
van duzendtallen.
Tjaart Imbos
Op Dreintse én Fraanse dreven
De fietsvierdaagse gungk van start
En de VIPS leuten heur verrassen;
Tegeer reden zér in gries kostuum,
Voeten op pedalen, scholders in aoverjassen.
Zo áánders giet ’t bij Tour de Fraans;
Renners, in fel-gekleurde pakken;
Daor giet ’t um ritme, um cadaans
En wel as wint de flappen.
As daaglieks weer
de toer begunt,
Koomt renners veul
integen —
Léne kiek-spektakel;
Mit miljoenen veur de buis,
bij duzendtallen langs de wegen
Tjaart Imbos
Karke in Hesseln
‘t Was barre kold die dag
en ‘t hadde esneid –
‘t Leup tegen de Karstdagen
dat ik hier veurbij kwaamp:
De busse remde langzem of
en wachtte naotied bij de halte,
de roeten waren nat beslagen.
‘t Was barre kold die dag
en ‘t hadde esneid –
Buten hadde ik àe karke eziene,
deur hoge veinsters helder locht;
Zacht klunken klaanken tôt mij deur
van ‘t ôrgel en van ‘t koor:
‘Stille nacht, – Heilige nacht…’
Een wonder, da’k de bus nog haalde.
‘t Was barre kold die dag
en ‘t hadde esneid –
mar de witte karke stráálde…
Tjaard Imbos