Het oelebret Gedicht van de maand juli '89

Gedicht van de
maand

Het oelebret

Bart van oosteringh

Hij is van die leeftied dat hij de uutgetrekte
heidevelden in Drenthe nog hef zien. De

ruumte en de grootsheid van het landschap.

‘As kiend speu/d’ ik a/ bij wiede wieken

Mit daorumhen veu/’ veine en zaand;

De hiele wereld kun ‘k bekieken,

want roem en groot was ‘t heide/aand.

In 1928 hef hij zien diploma van de ambachtsschoele haald
en is hij timmerman wôrden. Een vakman. ‘ s Aovonds was hij gaangs met wat
riemelarij. Veurdrachten veur bruloften en gelegenheden. Lambertus van der
Sleen, zo is zien eigen naam, zôrgde dat iederiene binnen de kôrtste tied een
riemdicht met kreeg. Mar ‘t was niet allent riemelarij wat hij deed. Hij had
altied een potlood en een boekie in de buus en daorin noteerde hij ok gedichten
die uut humzôlf umhoog kwamen. lk zuuk niet,
ie ziet iets wat aj al duzenden maolen zien hebt en die iene maol dan valt je
oog der op. Dan komt der een zin en gao je speulen met woorden. Der vuul een
ekkel van de boom. Zo waren der al duzenden vallen, mar ik had ‘t niet zien.
Net dizze iene ekkel, die zag ik. Toen borrelde zo de regel in mij op:

As de ekkels geurt is ‘t um en bij oktober, dan dwaalt
oens denken met de harfstwiend met..

Bart van Oosteringh publiceert al jaorenlang gedichten in
diverse kranten. lenmaol is der een dichtbundel van hum verschenen: ‘Blossems
in de lijte’. Gedichten over de natuur, vraogen van leven en dood, het geleuf.
Alledaagse dingen, waorin veul mensen wat van heurzôlf herkent.

Over het gedicht

Het oelebret: Met zoveul gedichten kan Bart zuk niet
rneer herinneren hoe dizzende ontstaon is. lk heb dit uutzôcht as gedicht van
de maond umdat Bart van Oosteringh de pen hier hanteert met hetzôlfde
vakmanschap as de hamer en beitel in zien timmermansvak.

“Het oelebret is de driehoek achter in het rieten
dak van de boerderij. Under dat rieten dak leeft de boerenfamilie en wôrdt het
bezit van de boer opslagen. As der een kruus op het oelebret stund wol dat
zeggen dat de boerderij van een huurboer is. Stund der een peerd op dan was het
een eigen boer. lk laot mien gedichten altied riemen. lk hol niet van blanke
verzen. En het ritme in mien gedichten dat giet vanzôlf. lk bin tevreden dat ik
dit nog doen kan en ik vuul mij gezegend dat ik die kleine dingen waorover ik
dicht opmark. Dat het tÔt mij deurdringt. ”

Het oelebret

‘t Is hoge an de nok van ‘t huus,

stief onder ‘t peerd of ‘t holten kruus.

En stiet de boer nog in zien hemp;

‘t is ‘t oelebret dat ‘t [ocht vernemp.

‘t Is ‘t hoge veinster boven ‘t laand,

dat gelpt, wanneer de zunnebraand

er bij de lange zomerdag

bliek en grel op schienen mag.

‘t Is d’hoge uutkiek over ‘t veld,

waoran de vlagge ‘t trouwen meldt;

de bliedschop die daor binnen woont

an ‘t dÔrp en an de naobers toont.

Het oelebret is zo vertrouwd,

want alles wat de boer verbouwt

rust, – as de zegen op zien bed

achter het hoge oelebret.

Het oelebret

Uut: B/ossems in de /ijte

Stichting Het Drentse Boek 1982

ISBN 90.6509.004.5