IN MEMORIAM JOHAN HIDDING
IN DE VROEGE morgenuren van donderdag j.t. is Johan
Hidding van zijn
aardse taak ontheven. Zelfs voor zijn naaste familieleden
kwam zijn sterven onverwachts. Hoewel zijn krachten • na de hartaanval die hem
enkele jaren geleden trof duidelijk warcn afgenomen. waren de specialisten erg
tevreden over zijn herstel. Na een periode van rust ging Hidding weer aan het
werk, maar de oude veerkracht keerde niet terug. In persoonlijke gesprekken
klaagde hij vaak over snelle vermoeid• heid. Het schrijven viel hem zwaarder de
laatste tijd.
Woensdagavond voelde Johan Hidding zich onwel. maar de
bezorgdheid van zijn aster wuifde hij weg. Hij vond het niet nodig een arts te
raadplegen. Die avond maakte hij nog een flinke wandel.ng in de bosrijke
omgeving van zijn huis. Het was zijn laatste tocht.
Vader haalde zijn vermoeide kind Thuis.
WIJ HADDEN het genoegen Johan Hidding te leren kenrm. Hij
was en bescheiden. wat teruggetrokken mens. Een harde werker. die zo’n 25 jaar
geleden koos voor het volledig schrijversschap. Een beroep dat ongetwijfeld
zwaarder is dan velen wellicht vermoeden
Hidding was lichamelijk niet sterk. maar hij was taai en
wilskrachtig. En vooral de laatste jaren van zijn leven was zijn aandacht sterk
gericht op de schoonheid en de rijkdom van het Nieuw Jeruzalem. [ht alles•
trachtte hij – met de vele gaven die de Here hem geschonken had – te verwoorden
in zijn boeken en vooral ook in zijn gedichten. Wat kon het hem hinderen dat
hij het niet nòg mooier. nòg beter kon uitzingen hoe waardevast. hoe rijk Gods
beloften zijn voor allen die zich er aan vastklemmen.
„Een kruik breekt als hij uw handen glijdt. Maar de
beloften die de Here heeft gegeven zijn waardevxst, vandaag. morgen.
altijd.”
JOHAN HIDDING is tijdens zijn leven bijzonder produktief
geweest. Hij schreef een kleine twintig romans, meer dan dertig jeugdboeken en
enkele gedichtenbundels. Verder publiceerde hij wekelijks een gedicht in „De
Boerderij’ • en schreef hij vele jaren lang zo’n tien korte verhalen per jaar
voor de radio en voor verschillende tijdschriften. Zijn laatste romans
verschenen tuj uitgeverij Kok te (RomatKe in Parij’.
Roten aan de Rivièra. Stormen aan de Rivièra). terwijl er
bij deze uitgeverij nog een roman van hem in produktie IS. Ook bij uitgeverij
„De Vuurbaak” verschener boeken van deze gereformeerde schrijver. (Fen
viert al jeugd. boeken. de gedichtenbundel „Terwijl de merel zingt” en een
hersruk van de derde roman die hi’, schreef: „Heuvings haardstee”). Dit
rajur komen er bij Vuurbaak” nog
drie nieuwe kin. derboekjes van Hidding uit.
Dat „Heuvings haardstee” bij Vuurbaak” werd herdrukt heeft hem vee!
vreugde bezorgd. Meer dan eens sprak hij
er zijn blijdschap over uit dat juist dit werk – dat hem lief was – weer in de
handel was gekomen.
ANNE DE VRIES zei eens tegen Hidding: „Wat weet jij goed
sfeer te scheppen!” Als schrijver spande Johan Hidding zich heel erg in
het hart van de lezers te raken. Daarbij had bij voort. durend oog voor de
schoonheid van de taal. Hij worstelde er mee.
Vanuit zijn gereformeerde levensovertuiging bouwde
Hidding zijn boeken op. Sommigen hebben hem wel eens verweten dat hij als
gereformeerd schrijver juist te weinig „uit de verf” kwam. Dit soort
kritieken kon hij bij• zonder moeilijk verwerken.
Hoewel hij zich verwant voelde aan de zogenaamde jong
protestantse schrij. vers vond h!) persoonlijk „de booa• schap” niet belangrijker
dan de com• positie. Hidding hield van dichterlijke taal. Zijn gedichtenbundels
lagen hem na aan het hart. Hij zei ons eens een beetje bitter: „Gereformeerde
mensen geven heel wat meer om de brochure dan om het lied. En toch is de
Toekomst aan het lied nietwaar?”
JOHAN HIDDING is ontslapen. Maar vandaag • na zijn
sterven • en morgen en tot in verre toekomst spreekt hij nog in het vele werk
dat hij ons naliet. En in zijn gedichten troost hij alle vermoeue strijders en
werkers. die de strijd nog niet tot het einde toe gestreden hebben en die nog
een taak van de Hete hebben in dit • vaak zo korte • leven.
Trooste de blijde geloofsbet:jdenis in het gedicht van
Hidding dat wij in deze kolommen afdrukken ook zijn alleen achterblijvende
zusìer, zijn familie en allen die hem kenden en liemadden.
T.J.K.
Waardevast
De bruine kruik,
de Bijbel
en de bloemen.
Ze vormen
een stilleven
In de hoek.
De bloemen zlJn nog jong:
van deze morgen.
De kruik is oud
en oud Is ook het Boek.
Maar eeuwen ouder nog
zijn de berichten,
de troost.
de wijsheldswoorden
en het lied,
de visioenen:
wilde vergezichten
over een nieuw
en eindeloos verschiet
Bloemen verlieten
snel
hun kleur en leven.
Een kruik breekt
als hij uit uw handen gllJdt.
Maar de beloften
die de Here heeft gegeven
zijn waardevast,
vandaag.
Morgen
Altijd.
Johan Hlddlng.