Jan Poortman grote voorbeeld voor schrijver uit Aalden

‘Waar liefde
woont’ de trots van Roelof Sieben

ZWEELOO — De bekende Drentse schrijver Jan Poortman heeft
enkele maanden voor zijn overlijden het manuscript van ‘Waar liefde woont’ van
de auteur Roelof Sieben uit Aalden (gemeente Zweeloo) gelezen. In een
telefoontje drukte Poortman zijn vriend en collega-schrijver op het hart het
boek vooral te publiceren. Het boek is vernieuwend, in die zin dat het afwijkt
van het gebruikelijke stramien waarin romans worden geschreven. Belangrijker
nog dan de lof voor het boek, vindt Sieben de woorden van zijn overleden vriend
aan hem, om vooral door te gaan met schrijven. ‘Waar liefde woont’, dat vo rige
week bij uitgeverij Krips Repro in Meppel van de pers rolde, gaat over het lief
en leed in een Drents bej aardenhuis. „Ik hoop dat de lezers van het boek gaan
zeggen: eindelijk eens wat anders dan het gebruikelijke stramien”, zegt de
zeventig jaar geleden in het Zuidwest Drentse Ruinerwold geboren auteur.

Bewondering

In zijn knusse woning in Aalden steekt Roelof Sieben zijn
bewondering voor Jan Poortman . niet onder stoelen of banken. „Zijn manier van
c schrijven en zijn eenvoud zijn een voorbeeld voor mij”, vertelt Sieben.
‘Waar liefde woont’, dat in het Zuidwest Drentse dialect is geschreven, is zijn
vierde boek. Het vijfde boek, getiteld ‘Van komen en van gaon’, verschijnt
zaterdag 29 april, en gaat over een arbeider die bij een boer werkt, en die
zelf boer wil worden.

„Ook het schrijven van ‘Waar liefde woont’ heb ik in de
eerste plaats gedaan om mensen een leuk en gezellig boek te bieden. Het is een
pure roman. Maar ik wilde eens wat anders dan de gebruikelijke dokterromantjes.
Vandaar een bejaardenhuis als locatie. Daar weet ik immers veel van. Acht jaar
ben ik hoofd geweest van de civiele dienst in een bejaardenhuis in Eelde.
Bovendien heb ik dertien jaar als winkelier naast een bejaardenhuis in Aalden
gewoond. Je vangt veel op en ik weet dus aardig wat daar allemaal speelt”,
vertelt de schrijver. „Ik schrijf graag over dingen waar ik verstand van heb.
Dat vind ik belangrijk. Er zijn bijvoorbeeld auteurs die schrijven over een
boerderij, zonder dat ze het verschil weten tussen een koe en een varken”.

Romantisch

Weinig mensen weten volgens Sieben hoe het dagelijks in
een bejaardenhuis toegaat. „Oude mensen kunnen heel lief zijn. Je hoort
bovendien vaak heel romantische dingen. Uiteraard ontbreekt ook het leed niet.
Alles wat ik heb opgevangen gaf me voldoende stof tot het schrijven van dit
boek”. Bejaardenhuizen staan vaak in de belangstelling van de landelijke
pers. Bijna altijd gaat het dan volgens Sieben om negatieve zaken. Op de eerste
plaats de steeds krapper wordende financiële situatie door het verminde ren van
de subsidies. Ook is er meermalen geschreven over misstanden in sommige
bejaardenhuizen. „Naar mijn weten is er nog nooit een boek verschenen waarin
het verhaal wordt verteld van een goed functionerend bejaardenhuis en het
reilen en zeilen van bewoners en personeel. Door mijn werk in een bejaardenhuis
heb ik het leven daar intensief meegemaakt. Alle lief en leed, grote en kleine
problemen, wensen en verlangens, vriendschap en gezelligheid onder de bewoners”,
aldus Sieben, die overigens alle namen en feiten heeft laten voortkomen uit
zijn fantasie. „De gebeurtenissen zoals in het boek beschreven zouden zich
echter in elk willekeurig bejaardenhuis afgespeeld kunnen hebben”.

Hobby

Schrijven is Siebens grootste hobby. En hij heeft talent.
Op school al was hij een uitblinker in het schrijven van liedjes en schetsen. ,
Een gevolg daarvan was, dat hij later veel heeft opgetreden als conferencier op
bruiloften en partijen. Door het werk raakte het schrijven een beetje op de
achtergrond. Vanwege zijn steeds slechter wordende gezichtsvermogen moest hij
zijn werk in het bejaardenhuis in Eelde opgeven. Hij is zich toen weer volop
gaan toeleggen op het schrijven van verhalen en gedichten.

„Een schrijver moet fantasie hebben, een goed
uitdrukkingsvermogen en kennis van zaken. Daarbij is zelfkritiek ook heel
belangrijk”, zegt de schrijver. Hij hoopt nog lange tijd met zijn hobby
door te kunnen gaan. Dat is afhankelijk van de ontwikkeling van zijn oogziekte.
Deze ziekte heeft blindheid tot gevolg. „Wanneer het zover is weet ik niet. Tot
die tijd schrijf ik gewoon door”. Roelof Sieben is inmiddels begonnen aan
het schrijven van zijn zesde boek. Het betreft een roman over een Drents
arbeidersgezin, zo rond 1925.