Janny Alberts - Hofman registreert stemmenin de wind Verlangen naar eenwording D.L.D. D.G.P. 05-09-'98

Janny Alberts – Hofman registreert stemmenin de wind Verlangen naar eenwording D.L.D. D.G.P. 05-09-’98

Janny Alberts-Hofman registreert stemmen in d ewind.
Verlangen naar eenwording

De dichtbundel Stemmen in de wind van Janny Alberts-Hofman
(69) is een aanwinst voor de Drentse schrieverij. Wellicht zullen de geesteskinderen van deze bescheiden dichteres uit Sleen langer leven dan de taal waarin ze geschreven zijn. Wanneer er over, pakweg, honderd jaar nog mensen leven die geïnteresseerd zijn in
Drentstalige poëzie, dan zal een deel van hen zichzelf ongetwijfeld herkennen in dit werk, waarin een ietwat weemoedig gestemde warmvrouwelijke geest zich op liefdevol beschouwende wijze tot de lezer richt.

Jannie Alberts-Hofman publiceerde in de loop der jaren negen bundels. Ze bedient zich zowel van de Nederlandse als van de Drentse taal. Niet zelden is er in haar werk spra ke van (aan een diepgeworteld religieus besef ontsproten) verlangen naar eenwording en vervolmaking.

Door Ab Drijver

Ook in de bundel Stemmen in de wind is dat verlangen in verschillende gedichten verwoord en voelbaar.

De bron
Ik wil weerum
naor de bron
waoras helder het water
zuver de lucht
heurbaar de stilte is

en ik zuuk
naor stilte
zuvere lucht
helder water
luuster aodem
en drink

Het feit dat het leven op aarde in diepste wezen ongrijpbaar en vluchtig van aard is, is in de loop der eeuwen een constante inspiratiebron geweest voor dichters, schrijvers, kerkvorsten en filosofen. Ook Janny Alberts-Hofman put uit deze bron. Zij draagt emotioneel geladen beelden in zich mee van haar jeugd, van het stille dorp van weleer, van haar ouders, en van al die (in de tijd verdwenen) mensen die ‘haar dorp’ bevolkten. Er is sprake van een zacht knagende emotionele pijn, die zij, in de geronnen vorm van weemoed en verlangen, blijkbaar levenslang met zich meedraagt.

Op ofstaand
Nog zint de stiepen blieven staon
van ‘t aolde hoes, groter het glas
umdat het in een baander past
de aolde daok is halfvergaon

nog vlecht ik wa’k bezit en zeg
met resten van wat wij nog arft
staot namen in een boompien karft
bij vlaogen braandt de tied het weg

nog heur ik stemmen in de wind
waor vlinders daanst op ‘t natte grôs
mien schaduw maakt zuk langzaam lôs
van wel ik was … dat kleine kind

Niet alles in deze bundel is van onbetwistbare kwaliteit. Er is ook sprake van nostalgische gevoelens die soms bijna verwateren in melancholie. En in het gedicht: De mens als clown, is de ontmoedigende echo hoorbaar van overjarige evangelische dogmatiek waarin de mens op aarde alleen maar een verliezer is; ‘een kleine clown (…) bang veur de nacht die alles zeg’.
Janny Alberts-Hofman beseft dat zij, op haar persoonlijke trektocht door het leven, zo langzamerhand aangekomen is op het smalle pad dat zicht biedt op een horizon die niet (meer) verlegd kan worden. Gedreven door gevoelens van liefde, aanvaarding, en berusting, kijkt ze naar de wereld van vandaag, en blikt ze terug op haar eigen leven.
En in sobere, trefzekere woorden, poëtisch verpakt in het laatste gedicht in deze waardevolle bundel, geeft ze de lezer een gerijpt levensbeschouwelijk credo mee.

Thuuskomst
As het locht veraoldert
is het ofde aovend
alles verheldert
wat de dag n
iet dudelijk kun maken
as het water
haost niet meer beweegt
is het goed op dizze plek
waoras ik luuster tot alles stil wordt

Janny Alberts-Hofman. Stemmen in de wind. Stichting Het Drentse
Boek, Zuidwolde. ISBN 90.6509.042.8