Knisperende bladzieden boordevol met letterdies in de bibliotheken D.G.P. 25-11-'87

Knisperende bladzieden boordevol met letterdies in de bibliotheken D.G.P. 25-11-’87

Knisperende bladzieden boordevol met letterdies in de bibliotheken

Hoe giet het tegenswoordig in je hoesholden van Jan Stien”, vruug een vroggere vriend in met overdreven poetshanden, doe ik heur toevallig tegen het lief luup. Ik flusterde dat der wat dat anbelangt niet veul met mij in udder kommen was. Zie keek hooghartig. In de tied daw met oes beidend de bloempies stevig boetenzetten, har ik al niks met zeemleren lappen en stofdoeken op.
Door Miny Hofsteenge
‘t Kwam wal veur dat die vriendin, midden in de nacht, wankel op de bienen, met de schutteldoek, umda’k niks anders har, mien underkommen stof en de deuren vlekvrij muuk, veur zie in het logeer bedde kreup. Het much van mij, ik kôn der niet met zitten. Vrogger wal. Op schoel lazen wij verhaalties. lene gong over een vrouwgie met rooie appelwagene. Zie druug brandschoon goed. Heur hoesie huul zie blinkend schoon. De gedienen hagelwit en het keuper glanzend… De keizer, die een maol langeskwam was andaon, deur zoveul helderheid. Heldermientje, gong wonen in het paleis en was het veurbield in het hiele keizerriek. Of Jet Slodder. Jet luup aaid in stukkend goed. Zie har aaid alles verleuren. Under heur nagels zaten zwarte randen en wassen dee zie zuch niet. Moej non met kommenÜWat lezen anbelangt bin ik ofguunstig op de jeugd van non. „Floddertje”, en heur hond Smeerpoets van Annie
M.G. Schmidt of „Hierzo” van Veronica Hazelhoff, um een paar geweldig mooie kinderboeken te numen. Het kinderverhaal mut de inhold hebben daoras kinder wat van metnimt, las ik in een vakblad over kinderliteratuur. Goddaank is dat opgesteuken vingerdie vot non en wordt der gien poetskwezels meer kweekt. Bij oes op schoel stôn achterin de klas een kast vol boeken. Ienmaol in de maond much elk kind daor en boek van met. Ik keus aaid een jongesboek. Non toogt de jeugd, zo vaak as zie maor wilt met een tassie oetgelezen boeken hen de bieb.
Doe ik midden twintig was, waogde ik mij an samenwonen. Ik schafte mij daolijk een bibliotheekkaort an en ik las. Over emancipatie, geschiedenis en benaom bij het lezen van de jeugdboeken van tegenwoordig gông der een wereld veur mij lôs. Later las ik in de leeszaal tiedschriften as Hollands Maandblad, Tirade, Roet en Maatstaf deur. Mien eerste stappen in het hoesholdelijk doolhof wuren zet. Het vuul mij niks of. Ofwassen vun ik niet slim, spinnewebben mooi. Wassen was spannend. Benaom de witte was kwam nogal is blauw of rose deurlopen tot de wasmesien oet. Ik luup is met een sopdoekie deur het hoes hen en koken, daor hol ik van. Hoesholden vuul mij niks of. Totdat mien vriendin wat vaker over de vloer kwam. Heur poetshanden luten mien spulleri blinken en heur scharpe tong sneed mij deur de ziel. Ik haakte heur pootie en warkte heur tot de deur oet.
Ik har weer vrije tied. Stapels boeken huul ik tot de bibliotheek oet. De bibliotheek van Emmen is zôlfstandig. Zie hebt weinig van doen met de PBC. Ok al snedt het mes van Eelco B. scharp, het enthousiasme van eht bibliotheekpersoniel van Emmen is niet te tempern. Smaanks sleept zie jeugdboekenauteurs hen de schoelen, van de kinderboekenweek maakt zie aaid een groot feest en zo kan ‘k nog wal een toertie deurgaon. In de boekentiendaagse neugde de bieb van Emmen Drentse schrievers oet um veur te lezen oet eigen wark. Daor trôf ik heur, mien poetsvriendin. Het gông niet zo best, heur samenwoner wol niet umliek.
„IJ weet wal hoe schoon a’k bin”, zo dramde zie. „Ik moet alles allèn opknappen, gien poot stek e oet. Oorlog is het. „De mieste roezies tussen 1u die as het dagelieks leven dielt, gaor daorover” , treuste ik. „Hij duurt te beweren dat ik hiele dagen bij de buurvrouw zit te koffielurken”, kluug zie. „Alle kerels dèenkt dat van heur smanewoonster, dat weet ij ok nog wal van vrogger. Wat hej ‘t wal is te doen had met ien van die onbegrepen kerels die an de tap zaten te sjantern”. Zie keek mij galsterig an. „Dat was anders”. „Nietwaor, ‘t is nog aaid dezôlfde oorlog..” gaf ik weerôm. „Ik blief derbij dat het anders is. Ik wil allèn dat e mij is wat wark oet handen nimt, maor dat verdomt hij. ‘t Is een…”. De gemienste scheldwoorden gooit samenwoners mekaar smaanks naor de kop, as het um het schoonholden van, wat iens heur paleisie was giet.
Vrouwluu wilt der niet allèn met knooien. Maor schoon zal het wezen. Brandschoon. Heldermientje, Jet Slodder! Het blef as een angel in het geheugen prikken.„Der is een emancipatiegolf over de wereld weit en wat vernim ik dervan? Niks. Alles is bij hetzôlfde bleven”, zeurde zie. „As e is een maol stofzôg dan sjantert e dat ik dat best zôlf wachten kan. Dat e muu is en dat hij het recht hef um in een schoon en opgeruumd hoes bij te kommen. Wat doe jij in zo’n geval?” vruug zie. „Ikke? ik gao hen de bieb, daor is het lekker stil en der staot rikken boordevol boeken”. Ik wees met een bried gebaar um mij toe. „Knisperende bladzieden boordevol letterdies. Boeken eist niks van je, hej alle maor wil an. En ik heb nog hiel wat schaa in te halen”. „Maor je hoes… ‘t wark… Ik bin bang daj geliek hebt, het komt met je niet meer in udder” , stutterde zie en dreide mij de rug toe.