Laat licht en zonneschijn Noorder rondblik D.G.P. 09-12-'87

Laat licht en zonneschijn Noorder rondblik D.G.P. 09-12-’87

Laat licht en lucht en zonneschijn…

Annechien stipt heurpenindeinktpot, neit te deeip want dan zul ze kladden maoken in heur nei schriftie. Heur dikke stieve vingeries holdt de pen gooud vast, ze dut heur best um mooie lange haolen te maoken. Boeten op het schrief schrift steet: „de lopende hand”.
Schoonschrieven is het allerstoerste op de hele legere schooul. Annechien dut heur best. Het schriefveurbeeld besteet oet twee regels: „Laat licht en lucht en zonneschijn In uw woon- en slaapvertrek”.
Meester hef oetlegd dat het ongezond is um in en kamoer te slaopen waor ok kookt wordt en waor het wasgooud te dreugen hangt.
Annechien slap met heur twee zussies in de bedstee, under de bedstee ie een eerappelkelderie. Zul het bij heur in hoes ok ongezond wezen? Heur slaopvertrek…, is dat nou de keuken of de bedstee in die keuken? Hoou moout daor nou ooit zun in kommen?
Meester zee dat je wel zeeik worden kunt as je neit genog frizze locht kreeg. Meester hef makkelk praoten in zien mooi, groot meestershoes.
Bij Annechiens volk is der gien een zeeik, bij de

buren wel. Daor lig Derk, een jong een paor jaor oller as Annenchien, boeten in een tentie. Dat zal wel wezen umdat het in hoes te benauwd is. Hie hef tering wet Annechien.
Sums geet ze wel es naor Derk toou en vertelt hum wat ter op schooul die dag gebeurd is. Pap har der eerst niks met op dat ze der hen gung, mor Mam heft an de dokter vraogd of dat ok wat dee.
„Neit oet ‘t zulfde koppie drinken of van het zulfde bord eten, neit te dicht bij kommen en gien kussies geven”. Wat een verstand… wel gef nou kussies an een vremde jong! Toen Annechien zes was kroop ze nog wel es bij heur mam op schoot, mor nou ze een groot wicht van haost elf jaor is krig ze nooit gien kussies meer.
„Toou, Annechien, ben j nog neit klaor? Of zit je weer te dreumen?” „Nee meester*’.
Annechien geet gauw wieder, strakkies wil ze nog even naor Derk en hum vertellen van het schriefveurbeeld van locht en zunneschien.
Annechien zit veur het raom in heur deurzunkaomer. Ze kan de hele straot overkieken. Ze lustert naor Annie. Annechien is wies op heur dochter. Heur Annie hef net zo ‘n helder verstand as heur moe, mor ze hef veul meer leerd. Annie vertelt van de plannen um een Olde boerderij te verbouwen, der kunt er wel vief kleine hoesholdings in wonen, twee in het veurend en dreei op de deel. Vrogger wuzzen de mensken nog es wat mooi was, ze hadden der toen gien architect bij neudig!
Annechien schudt de kop. „Wat doet ze dan met de halfsteens muren, komp ter wel genog locht in de wonings, hoou moet het met de slaopkaomers? As dat allemaol in orde maokt worden moout, komp dat dan neit veul te duur?”
„O, der komp vast wel subsidie op. ‘t Is toch veul mooier wonen in zo’n Old hoes as in een nei”.
Annechien holdt heur mor stil. Ze denk an Derk, hou die in zien tentie lag, dat is nou al jaoren leden. Ze denk ok an Meuj Jeen die in het ziëdkaomertie woonde bij heur eigen volk, die was stief van rimmetiek. Annie moout weer vot, op pad um heur mederaodsleden te overtugen hoou gooud de neie plannen bint. Op de drumpel keert ze nog even um en kik naor heur Moe die zo tevree in het zunnegie zit.
„Dag moe, tot de volgende week, ik kom wel vertellen hoou het oflopen is”.
Frouwien Klaassens-Perdok