Lohues beduusd na Schmidt-prijs voor 'Annelie'

Door Jacques J. d’Ancona

AMSTERDAM, Daniël Lohues was ronduit beduusd na de
bekendmaking dat zijn Annelie is uitgekozen
tot het beste theaterlied 2006/2007. Gisteren werd het nummer uit zijn
programma Allennig bekroond met de Annie
M.G.

Schmidtprijs. “Ik ben nog steeds onder de indruk”, zegt hij.
“Het is ook nogal wat. Als ik kijk
naar die topnamen. Heel apart.”

Volgens de zanger uit Erica bewijst de prijs dat liedjes
in de streektaal volwaardig meetellen. “Het is mooi voor iedereen die
bezig is met streektaal. Toen ik weer in Erica ging wonen, zeiden mensen: ‘Dat
wordt nooit wat.’ Maar met mijn theaterprogramma Allennig heb ik door heel
Nederland voor volle zalen gestaan.”

Annelie komt uit het eerste Drentstalige soloprogramma
van Lohues. Heeft hij het gevoel dat het zingen in het Drents hem beperkt?
“Nee hoor, ik kan daarmee tot in Nijmegen en Noord-Brabant terecht. En als
ik in het Westen ben, schakel ik over op regiolect, op Nederlands met een
accent.”

Lohues heeft volgens de jury van de Annie M.G.
Schmidtprijs met Annelie zijn jeugdliefde in pakkende beelden en met grote
poëtische kracht in schijnbare eenvoud neergezet. Met een bronzen borstbeeldje
van wijlen Annie M.G. Schmidt en een cheque van € 3500 werd Lohues gisteren in
Amsterdam gehuldigd door juryvoorzitter Nico Knapper en Hans Dijkstal, de
gelegenheidsredenaar.

Dat Lohues de .eerste is die gehuldigd is voor een lied in
de streektaal was de jury (Martine Bijl’, Robert J. Stips, Kick van der Veer en
Rinske Wels) niet ontgaan. Voorzitter Knapper: “Het geeft een heel
authentiek tintje aan het verhaal. Hetzelfde geldt voor de muziek: dui delijk
uit de sfeer van de Amerikaanse folkrock, maar zé goed geassimileerd dat ook
hier het woord authentiek op zijn plaats is. Bovendien ligt het goed in het
gehoor. Je krijgt het niet meer zo makkelijk uit je kop.”

Hét juryrapport constateert verder: “Je krijgt een
haarscherp beeld van de locatie, de protagonisten (voorvechters red.) en de
vlam van de liefde die ineens oplaait, voortwoekert en ook weer uitdooft, zodat
een zoete herinnering overblijft. Het knappe is datje je ermee kunt
vereenzelvigen. Als toehoorder zeg je: ja zoiets heb ik zelf ook wel
meegemaakt.”

Vanavond zit de winnaar in het televisieprogramma Pauw en
Witteman. Gelooft Lohues dat zijn Annelie dankzij de Annie M.G. Schmidtprijs en
alle aandacht die daarmee samenhangt alsnog een hit kan worden?
“Nee”, zegt hij. “dan was dat allang gebeurd. Ik ben heIemaal
niet bezig met het schrijven van hits.”