Nieuw programma op stapel voor de rono Prijs stimuleert Max Douwes Dr. en Ass.C. 25-10-'75

Nieuw programma op stapel voor de rono Prijs stimuleert Max Douwes Dr. en Ass.C. 25-10-’75

NIEUW PROGRAWAA OP STAPEL VOOR DE RONO
Prijs stimuleert Max Douwes

HILVERSUM — „De cultureleprijs van Drentheheeftme een erg tevreden gevoel gegeven. Ach neen, dat is veel te zwak uitgedrukt. Ik ben er ontzettend blij mee en er erg groots op. Ik durf te hopen dat het een nieuw startpunt
wordt”.

Het provinciaal bestuur van Drenthe heeft met de toekenning van de individuele culturele prijs de auteur Max Douwes een hart onder de riem gestoken. Max Dou-
wes die Drent van geboorte is, onlangs met vervroegd pensioen is gegaan als televisieregisseur van de NCRV, nog steeds actief medewerker is aan het Drents
programma van de RONO, is al sinds drie jaar lijdende aan een evenwichtsstoornis en wordt op het ogenblik verpleegd in het revalidatiecentrum ,De Hoogstraat’ te Leersum. Gedurende de weekeinden is hij altijd thuis in Hilversum.

„Als je werk door ziekte wordt stilgelegd, je gaat met vervroegd pensioen, dan krijg je dat vervelende gevoel, dat je het niet hele. maal hebt kunnen afmaken. Nu voel ik me ineens weer heel erg gelukkig. Ik heb nooit erg veel waarde gehecht aan de toeken.
ning van prijzen, maar dit vind ik geweldig. Ik zou op het ogenblik al blij zijn geweest met een vetleren medaille. Als Drent ben ik er geweldig groots op dat men mij
waardig heeft gekeurd voor deze prijs”.
Max Douwes heeft de culturele prijs gekregen voor zijn meer dan. 25-jarige medewerking aan het Drents programma van de RONO.

Hij is de man achter de programma’s ,Bij de scheerbaas’, etherbusse’ en de schepping van een figuur als Mans Tierelier, die met zijn dwaaltocht door Drenthe
trekt. Hij vertaalde het Nieuwe Testament in het Drents, regisseerde voor de NCRV de televisieserie,Stiefbeen een zoon’ en vooral bijbelse spelen, klankbeelden
en de Radiokrant. Meestal samen met Johan Bodegraven.

Trouw
Drenthe èn het Drents dialect bleef hij trouw, ook al woonde hij in Hilversum. Nog dikwijls ging hij naar Klijndijk, gemeente Odoorn, waar hij geboren is om er oude herinneringen op te halen bij de mensen bij wie hij als jongen altijd over de vloer kwam. In de oorlogsjaren is hij ondergedoken geweest, als gezonde patiënt, in
het ziekenhuis in Emmen.

Van direct na de bevrijding dateert zijn relatie met de RONO, diens tegenwoordige directeur Tony van der Veen en Gijs Stappershoef, die er beiden hun brede
schouders onder zetten. Ofschoon hij nu al lange tijd ziek is en zijn werk bij de NCRV heeft beëindigd is Max Douwes niet van plan er het blijltje helemaal bij neer te leggen.

„In de toekomst denk ik te gaan free-lancen en ik zal als zodanig ook nog wel heel wat voor de omroep kunnen doen, stukken lezen, praten met auteurs, enz. Er staat zelfs een heel nieuw programma voor de RONO op stapel, waarvan nog maar één uitzending heeft plaats gehad, maar die periodiek zal worden, een programma dat tot onderwerp heeft: gesprekken met mensen ineen ziekenhuis. Toen ik het eerste instuurde, zei men direct: „schrijf meer van die dingen”.

„Mijn vertaling van het Nieuwe Testament in het Drents is af. Er zijn heel wat uitzendingen voorde RONO aan gewijd geweest. Ik zou natuurlijk ontzettend graag willen, dat het als boek uitgegeven werd, maar ik ben me wel bewust dat daaraan heel wat haken en ogen vast zitten”.
„Om te beginnen is er geen uitgever te vinden, die dat op zich kan nemen zonder dat de uitgave stevig wordt gesubsidieerd. Bovendien moet mijn vertaling getoetst worden, want als het te boek wordt gesteld moet het ook de wetenschappelijke kritiek kunnen doorstaan. Het zal verder moeten voldoen aan de theologische eisen. Ook dat is geen eenvoudige zaak”.
„In elk geval is het zo, dat het opnieuw onder handen moet worden genomen en gecontroleerd. Dat geeft natuurlijk ook nog de nodige stagnatie”.
„De uitzending voor de RONO heb ik altijd zelf geregisseerd. Dat is prachtig werk, vooral als je moet. werken met mensen als Geesje Been en Hans Heyting. Dat zijn in hun vak geen klein meisje en klein jongetje, denk dat vooral niet. Het zijn keien op.hun gebied, met wie het erg plezierig werken is”.

Nieuw programma

„Ja, inderdaad, ik hoop dat de toekenning van de culturele prijs ook een gunstige invloed zal heb. ben op de uitgave van het Nieuwe Testament. Ik ben van plan, hoe dan ook, zèlf naar Assen te komen om de prijs in ontvangst te nemen: Wie weet, wie ik daar allemaal ontmoet. Ik kan me daarop nu al verheugen. Allicht zal ik er ook nieuwe ideeën door opdoen. Plannen maken op lange termijn is overdreven, maar ik heb zo het gevoel, dat de toekenning van de prijs voor mij weer een nieuw startpunt is om verder te gaan”.