Oeze Volk
Oeze Volk
DE SPIEKERBROOK
Of ‘t now kwam deurdat hy net Abraham ezene had of umdat hy tegen heur tweeëntwintigjaorige zeune op wol doon. Alie – zien vrouw – wus ‘t neet, mar Bèrend had zo ineens zien zinnen ezet op een spiekerbrook. Zo’n spiekerbrook was zo’n gemakkelijke dracht en ie lèken der ook veule jonger in, zee hy. Alie mug dan al tegenwarpen dat hy veul te dikke was veur zo’n strakke spiekerbrook en dat die hum zul staon as een tange op een varken. Het hôlp niks.
Berend wol en zol zien spiekerbrook hebben. En toen heur dochter ook nog zee det vaa der best sportief by zul lopen in een spiekerbrook, now toen had Alie helemaol gien been mèer um op te staon.
Zo gungen ze dan op Assen an um in een grote kledingzaak een spiekerbrook te gaon kopen. Op een vraoge van Alie of een spiekerbrook nog wel wat zul wèzen veur heur man, zee de vlotte verkoper det een spiekerbrook veur alle leeftieden was. En kwiek voegde hy er nog an toe, dat meneer as een moderne boer in een spiekerbrook weer helemaol by de tied zul wèzen. Bèrend verdween dan ook al gauw mit een spiekerbrook in een pashokkie.
Alie heurde hoe hy zich mit veul gesten en gesteun in de brook hèes. Nao een poose kwam Bèrend mit uutpulende ogen in een rood gezichte wèer te veurschien. Ja de piepen waren good van lengte mar de ritse van de gôlpe kun hy niet helemaol tôt boven an toe dichte kriegen. De innèmende verkoper zee det dat gien probleem was. Meneer was nogal stevig gebouwd en wat vo de heupen. As meneer now even zien boek wat in wol trekken dan wa et zo in orde. Toen Bèrend det dan ook dèed trôk de verkoper in één ruk de ritse tot an boven toe dichte. Hy stapte wat achteruut en goodkeurend knikkend, vreug hy: „En menèer hoe liekt dat? ”
Bèrend bracht wat benauwd uut det het hum niet gek lèek. Het enige wat hy vund was dat de brook hum nogal strak um de heupen zat. Dat heurde volgens de verkoper zo. Een spiekerbrook mus mooi glad ansluuten en natuurlijk zul de brook ook nog wat rekken.
Bèrend zee dat hy de brook dan toch mar zul nèmen as de pries tenminste niet al te gek was. Now dat trôf meneer now byzonder, zee de verkoper op een toon asof Bèrend de honderdduzend ewunnen had. Dizze kwaliteitsbrook kostte normaal nègenenzegstig gulden, mar dizze wèke waren ze in de anbieding en waren ze twee veur honderdtwintig gulden.
Op Bèrend zien vraoge an Alie of ze det dan mar mussen doen, zee die niet al te enthousiast dat hy det zôlf mus wèten; hy mus ze dragen, zy niet.
Zo stapten Alie en Bèrend mit twee spiekerbrooken in een plastiek puute de winkel uut. De verkoper zee nog dat hy er zeker van was dat meneer veul plezier van zien brooken zul hebben. Alie kun ‘t niet laoten um tegen hum te zeggen: „Ja, ie bint een mooie praotiesmaker.”
De volgende dag leup Bèrend in zien spiekerbrook. Heur dochter zee det vaa der toch mar hip byleup. Ook Alie markte op dat Bèrend hèel aanders leup dan gewoon.
Toen Bèrend ‘s middags even by buurman Klaos Mulder mus wezen zee die: „Bèrend man, wat heb ie toch, wat loop ie der jao briek bv.”
„Och”, mompelde Bèrend, „een nije brook, mut nog wat in elopen wodden, zit nog wat strak um de heupen.’ ‘
„Now”, zee Klaos, „as ik oe aans zo zie staon, dan liekt my die brook ook nogal krap in ‘t kruus.”
Bèrend knikte mar wat en trôk zo onopvallend meugelijk zien rechtervoote wat by, zodat hy der niet zo briek by zul staon.
Daordeur kwaamp het wel dat hy vergat zien boek in te hollen en det had wèer tengevolge det de knope van zien brook spatte en de ritse een ende lôs gung. Helemaol verallereert kèek hy Klaos an en hôld hy mit beide haanden de boord van zien brook vaste.
, ‘k Gleuve dat ik mar even op huus angaot dan kan Alie de knope der even anzetten”, zee hy mit een geknèpen stemme.
Dat lèek Klaos ook het beste en proestend van het lachen raapte hy de keuperen knope veur Bèrend op.
Toen Bèrend zo op huus an schotterde was hy good hellig in de hoed en det wodde der niet bèter op toen Klaos hum ook nog naoreup: „Ie mag ‘t wel oppassen dat oen zakie gien kolde vat! ”
De beide spiekerbrooken ligt now al wèer zo wat een jaor gewassen en opgevollen in de kaste. Alie hef de knope der nog wel an ezet, mar Bèrend was veurgood van een spiekerbrook genèzen.
Wel hef der veur altied een byname an over ehôllen. Al now in de buurte vraogt naor Bèrend Moerman, dan kan ‘t gebeuren det ze oe lachend ankiekt en zegt: „Bèrend Moerman? O, ie zult Bèrend briek bedoolen.”
j. zantinge