Praoties oet 't Loog
Praoties oet ’t Loog
Praoties oet ’t Loog
Daor biw dan met oons praotie van de week, veur het lest in het jaor 1981. Nog ‘n dag of wat en dan lang wij ‘n kanner de haand en we wenst het allerbeste veur oonze femilie, oonze kunde en we hoopt dat ‘t neie jaor oons allèn het goeie brengen mag. We denkt er niet aaltied bij of we zölfs het goeie ok geven zult, zult er ‘n hoop weden die er in ‘t neie jaor aans met an wilt.
Dit zal zo en dat zal zo. Ik zit daor zôlf ok met. Vlidden jaor hebt Lammegie en ik er ‘n borrel op drunken. Ik nam mij toen op aoljaorsdag veur de vieftigste mao/ veur da’k er aans metan zul. En vieftig jaor laank zuks in de kop hebben en dan op’t ende van ‘t jaor achter kommen dat weer’t zolde pattie was waor’k langs gung, daor mug we/ even op drunken wodden. Zo zee Lammegie toen en ‘t is gebeurd ok. Ik moet zeggen da’k er diz’reis niet bij prakkizeerd heb. Je kunt dingen tegenkommen in ‘t
leven, daj ‘t geleuf der betie oetkriegt. Daj van jaor tot jaor in de kreukels komp en
prakkizeerje niet meer over veranern. Wel dat ’t maor kommen moet zoas ’t komp. Dat wodt dan niet zeein as de goeie kaant, maor ’t is der en dan kunt ze niet wegshcoeven. Maar good, we zult het aole laoten rusten, we gaot hen ‘t neije jaor, En as in de naacht van 31 december naor I jannewaorie, de klokken gaot luden, de knallen niet van de locht bint, dan is’t neije jaor geboren. Dan staot d ‘hoezen nog krek zo as veur twaolf uur, de straotlaampen en de sterren niet aans. En toch is’t krek ow een lastpak kwiet gaon bint. Dat zal kommen umdaw aaltied zinnigheid hebt um opneij te begunnen. Het book veur oons, daor scheur wij aal bladzieden oet die beSchreven bint in ‘r aole jaor. En daormet wil wij ok aal de beroerdigheid van dat jaor kwiet. Dat is niet van now, dat is van eer metgaon, Lang, heel lang leden (het is gien sprokie) deden met ‘n kooltie van ‘t oale, nee, der weur holt tegen holt vreven, tot er een neij en zuver vuur kwam. Ze wollen zuverheid, ok veur heur hart. We zult almaol we/ wat had hebben in dit leste jaor, dat oons niet zo best zinde. Der bint ok vuren zat west, en geliek de Germanen deden, moet die ok doofd wodden. Um dan weer opneij te begunnen. Dat zul’n beholdt weden veur ‘n hoop. En now zult ‘n er wellen weden die daor niet meer an met wilt. Umdat ze meent dat ze gien stee meer hebt en ok nargens meer bij past of heurt. Maor der steeit geschreven dat het leven van ‘t volk met ‘n kanner één groot raoderwark is. Dat maor deurgeeit in de tied en al bej nog zo’n klein taandtie in dit raoderwark, je kunt er niet in mist wodden, want dan kuj hebben dat ‘t argens begunt te stoeken. Daorum, waoj zit en we/ aj bint, kop er veur hollen. Je heurt er bij. Dat was’t dan veur dit jaor. De beste wensen, ok van Lammegie, dat 1982 maor’n best jaor wodden mag.
Berend
Praoties oet ’t Loog
Zwaoger Haarm is nogal gek van neijaorskaoten. Aal wat maor an de femilie zit, krig een kaot en dan schrieft ze oet fesoon ok wel ene weer. En aj
der dan ‘aovend zit, o leeive tied, dan kriej wat te doon. Dan mot elk op taovel die der ene stuurd hef. En je moot wel met Haarm op en deel. Dizzen is van Wilmie en Jan van ‘t achterende. Weej wel. Heur volk zaten vroger op de meul. En dennen, oja, dat moe’kje wel even vertellen…. now en dan komp er wat.
Zolaank as e mien zwaoger is en zo vaok as’t neijaor was, he’k mij der an agerd. Ok al umdat Haarm der zo groot op is, dat e aal neven en achterneven en wat’t ok maor weden mag in de Lammegie kan daor niet bij. Die zeg aait maor weer, “Berend, elk hef zien eigenaorigheden, jij hebt ze ok. En laot Haarm maor wat anknooien met zien kaoten. Hie hef der wil met en dat e alles oet de femilie bij naom kent, och, daor heb jij gien last van”. Ja, zo is Lammegie, maor ik bin der niet zo an. Trouwens, je weet er van, ik mag ‘t kereltie ok niet. En um da’k wel is heuren wol van hum Ofe now alles wet, he’k een kaot stuurd hen Haarm en Greeit. Zunder dat Lammegie der weet van har. ‘k Heb er op zet, Wubbegie en Jans en ‘t ding in Raol op de post daon. Och, argens een betie vrômd, maor elk zal dat wel is hebben. Maor hoe’t ok was, we muzzen der hun op ‘t nijaor en dat is vlidden zaoterdag west. En we hadden ‘t gat nog maor amper an d’stool
of Haarm kwam met de kaotenbak op taovel. Geliek dee e mij ene in d’haand, “Moej is kieken. Daor he’k wat, ik kan der met de kop niet bij. Het is der ene van Wubbegie en Jans en ik zul niet weten, waoras’k daor met hen moot. Ken jij ze?.. . of Lammegie” en hie keek Lammegie an of ze’t zo veur ‘t zeggen har. En daor haj’t gangs. Alles weur bijlangs struund, maor der was in d’heel femilie gien Wubbegie. Jans daor was nog an te kommen. Now wol Haarm’t zeuiken in Raol, umdat daor de kaot stempeld was. Maor daor he’k hem gauw afhôlpen. Umdat paartie wel is even unnerweg angaot en dan geliek de post in de bus gooid. Dat huuf dan niet in eigen dorp te weden. Um haalf aacht zaten we ‘s aovens op de stool, um haalf tien kwamen Wubbegie en Jans pas oet de praot. Nao Haarm zien zeggen zult wel aole kunde weden. In deeinst har der een Jans bij hum legen.
Misschien was die tegen een Wubbegie anlopen. Maor d’ogen stunnen hun waozig, zo dik zat e der met. Toen he’k nog veursteld een tôrvie in ‘t Drentsch Weekblad te zetten, dat kan vergees en zuks past net bij Haarm. Hie wol der niet an hie zocht het wel oet. Weer in hoes zee Lammegie, “Die kaot van Wubbegie en Jans, dat hef een of aner umhaans had die lollig weden wol. ik vind maor slim kinderachtig ‘ Ik heb maor even nikt. Zo zult wel weden
Berend