Sjarlefrans Bliede met 'n dooie mus D.v.h.N. 09-09-2014

Sjarlefrans Bliede met ‘n dooie mus D.v.h.N. 09-09-2014

Sjarlefrans
Bliede met ‘n dooie mus

Ik was een jaor of tien, kwaojong met een windbuks. Het eerste mikpunt met mien geweer was een leeg conservenblikkie. Op de wikkel zag ik een rooie tomaat. Een mooie schietschijf. As het koegeltie het blikkie raakte leek de tomaat te bloeden. Ik was een kind. Ik dreumde. Bliede was ik. In de appelhof zat een mus te dreumen. Eva wachtte op heur Adam om bij oens huus onder de pannen te kroepen. Ik was Kaïn en mien bruur Abel was hen schoel. Was mus ik? Buks in de haand, oog op scharp. De mus plofte in het dreuge zaand. Gien bloed te zien. Mien eerste moord. Ik weur man. Bliede met een dooie mus. Jaoren later sneed ik een kip de hals af. Dat was gien moord, dat was om de vrouw van mien dreumen met soep te verrassen. Een mèens leeft niet bij stoet allent, had ik leerd. Ik fiets elektrisch deur de kop van Drenthe. In de onlaanden lig in het kolde water een eend waor een merakel stuk van mist. Een vrouwgies eend mut het zunder man doen. Een roofvogel verwent de vrouw met vlees. Elk trekt an een eind, het korste of het langste. Ik laot mij rieden deur de stroom. Schuuns boven de Winderloop hangt een havik te bidden. Zo had ik dat leerd. Eerst de handen volden, ogen dicht, bidden en met Gods zegen mes en vôrk as wapen veur de maoltied. Brune bonen heet now Chili con carne. Con carne: met vlees. Nao honderd stadiën rie ik het dorp binnen. Provinciaalse tomatensoep stiet op een schoelbord. Ik laot mij verwennen. Bliede met Dame blanche.
Gerard Stout