Sjarlefrans Vekaansie D.v.h.N. 21-10-2014
Sjarlefrans Vekaansie D.v.h.N. 21-10-2014
SJARLEFRANS
Vekaansie
Veur vandaege is ‘t mooi ewest; wij hebt zowat de hiele dag laankuut op oenze opgemèuken beddegies in de zunne elegen, lurkend aan een vars bakkie koffie of happend in een verfrissend biertie. Ook an eten gien gebrek aj ‘AllIn’ boekt. Wij breekt op en gaot hen oenze kaemer um de factor 20 van de hoed te spulen. Mit da’k mien mobieltie uut de broekbuze haele schôt mij te binnen da’k mien Olden nog niet ebeld hebbe um te melden daw goed anekomen bint. Ze bint beide dik in de tachtig en iedere keer as wij in ‘t vliegtuug stapt um hen waarmere oorden te vertrekken, vraoge wij oens of: ‘Zuw dizze keer eerder weerum, me moeten?’ Het bint echt Olde meinsen; meinsen van de dag… Drekt maor even dan. A’k an de aandere kaante van de lijn wat gerommel heure en even laeter de stemme van mien vae herkenne, meld ik mij mit: „Mit mij”. „Ha’k wel haoste edaacht”, klinkt het bliede. „Alles goed?”„Hier wel”, zeg ik, „en bij oe?”„Lamert Klooster is overleden”, zeg mien vae, „en de vrouwe van Henduk Kôster ook. Die was al ziek heur, maor ja ‘t giet toch altied gauwer dan daj in de reken hebt hein! En luster ies even, heb ie die metworst mit eneumen? Wij haren der iene in karstpakket van de landbouwbaank zitten en wij kunt hum naargens weer vienden. Oen mamme wet niet meer of ze hum oe mitegeven hef en het mag mij niet heugen dat wij hum al ope-eten hebt.”Ik zegge da ‘k niks van een metworst wete. „Nou toe dan maor”, klinkt ‘t mij in ‘t oor. Ik pruve ongeleuf. „Hang maor op, want zo ‘n tillefoontie uut ‘t butenlaand is hartstikke duur. Veule plezier nog.” Tuut tuut tuut
Twei dooien en een metworst wieder spuul ik de zunnebraandeulie en de woorden ‘nou toe dan maor’ van mij of. Ik heb vekaansie…