Sjarlefrans Wat een geluk D.v.h.N. 19-12-2016

Sjarlefrans Wat een geluk D.v.h.N. 19-12-2016

SJARLEFRANS
Wat een geluk

Op zekere dag kwam het heufd van oeze legere schoel bij mij in de klas. Ja, het heufd. Directeuren hadden de leiding over grote bedrieven of waren de financieel eerstverantwoordelijke van de RABObank in het darp. Die leidden niet een schoel. De heufdmister har een hospitant bij zuch. Jacob mus bij mij het vak leren. Tegenwoordig heet ze stagiair. Zie wilt ok gewoon net as ik underwiezer — pardon, leraar! — worden, dus niks neis under de zun. En Shakespeare, die Diever op de kaort zet hef, zee al in Romeo en Julia: ‘What’s in a name?’ Jacob har een grote zwarte baord en tot mien verbaozing vreug e of ik het goed vun dat e die har? As ik der op stun dan wol e zien baord wel ofscheren. Niet neudig, want ik har roem virtig jaor leden het woord privacy al hoog in mien vaondel staon. Op een dag gaf Jacob een biologieles. Ik zee: “Daor he’k nog een paor interessante boeken over. Die haol ik je even veur je op.” Wied was het niet, want wij woonden in de heufdenwoning naost de schoel.
Met da’k over het plein leup, miende ik een grune auto te herkennen. De inspecteur! In die tied waren dat nog respectabele heren, waor(nog) niet met te spotten veul.
En ik har Jacob met mien klas allén laoten zunder mien toezicht. Ik haolde de boekies oet hoes en gung weer naor mien klas.
In mien achterheufd heul ik rekening met een fikse reprimande, umda’k mien taok jegens Jacob verzuumd har. Ik dee de deur lôs en stapte mien lokaol binnen. De inspecteur sprung in het ende en zee: “Wat een geluk! Jonge, jonge, ik dacht: wat is die man in een jaar tijd verschrikkelijk veranderd!”