't Drents gedicht Broen Prov. Dr. en Ass. Crt. 05-09-1984

‘t Drents gedicht Broen Prov. Dr. en Ass. Crt. 05-09-1984

‘t Drentse gedicht
onder redactie van
GERARD NIJENHUIS

Broen

Aol Broen lop niet haard meer, hef de poten wat stief,
Het haor stiet wat roeg en de glaans is van ‘t lief,
Hie strimpelt en sjokt naor de stalle terug,
De kop knikt wat traog. Hie hef ‘n dobbe in de rug…
d’Aol Broene is nou een versleten aold peerd,
Maor vrogger: wat was oez dat peerdtien wat weerd!
Wat trôk-e de ploeg, ofde wagens met graon,
Met mes of met heui. Gien vraacht luut-e staon.

Wat hew met hum pronkt en wat hew met hun warkt,
Wat trôk-e vol vuur met de koets hen de markt.
Doe kwam de malaise. Wij hadden ‘t niet bried,
Ze beuden op Broen. Vao wol hum niet kwiet.
Doe gung ‘t weer wat beter, maor Broen, minner stark,
Die broekten wij niet meer veur ‘t zwaordere wark.

Och mèensken, die dag, die wij weerkwammen van ‘t laand…
Het hart stun oez stil.. oez hoes stun in braand.
En wied in de rondte was ‘r rood van het vuur.
Oez volk was er oet, maor aol Broen stun in schuur,
De staldeur stun open; hie kun er vandaon
‘t Aol peerd dee gien stap
‘t was met Broene gedaon…

‘t Is veurjaor.
Glad glidt er de ploeg deur het zaand.
Het haor van de Zwarte glimt net as het laand.
‘t Is vrômd, da’k nou niet bliede bin
Maor ‘k kan er niks an doen
Ik denk aal an die ander, ik denk an aole Broen.

Harm Koops uit: Drent in de vrômde verzaomelde gedichten