't is Zommer

‘t is Zommer

’T IS ZOMMER

’t Is zommer in mien olde land,
’t Stiet aal in volle fleur.
Het zoemt en bromt de locht is vol
Van heuj- en bloemengeur.

De zun maakt weer een grote boog.
Ze stiet no op heur hoogst.
Ze kleurt de appel, stooft de es
Veur ’t riepen van de oogst.

Het volk op ’t land kent no gien rust,
Is vro en laat in touw.
Het heuj is nog mor goed in hoes,
Dan wacht al weer de bouw.

Het leven tusken bloem en plant,
Bij warme zunnegloed,
Wekt arbeidslust en vrée in hart,
Brenk zun ok in ’t gemoed.

’t Is zommer, zommer um mij hen,
En machtig feestgetij,
Och, woorum toch dat wee gevuul:
Ik heur hier niet mèr bij.

Veurbij is lang mien zommertied,
‘k Zit op ’n stoel in d’hof.
Kiek noa ’t gewriemel um mij hen,
En loer hier alles of.

De zwarte kloek met kukentie
Is deur het dolle hen,
Weer zit dat valse aktervolk
Te schetzen in de den.

In ’t lemen nustien an de schuur
Mot zeker wat gebeuren,
De jonge zwalfies wilt er oet,
Wilt heur nog zulf ies reuren.

De luibert is drok in de weer
Zien jongs te léren vliegen,
Ien is er bij wat achterliek,
Die kan de slag niet kriegen.

’t Is zommer in mien Drentse land,
De es stiet vol met schoven,
Er komp weer brood veur mens en dier,
Wij wilt d’ Algoede loven.

Nagelaten werk
A. DENING (+ 1949)