Taalinstituten Wetenschappelijke erfenis Kocks naar Drents Archief D.v.h.N. 08-08-2003
Taalinstituten Wetenschappelijke erfenis Kocks naar Drents Archief D.v.h.N. 08-08-2003
Taalinstituten: Wetenschappelijl<e erfenis Kocks naar Drents Archief
Door Rinus Hulst
SLEENIASSEN • ‘We keken er iedere maand naar uit. Eigenlijk was iedere bijeenkomst met Geert een feest.’ ‘ Dat zegt Roelie Klinkhamer uit Sleen. Ze is een van de ongeveer vierhonderd ‘metwarkers’ die de vrijdag overleden dr. Geert Kocks hielpen bij de samenstelling van zijn Woordenboek der Drentse Dialecten. Kocks besteedde bijna dertig jaar aan zijn levens werk dat in 1996 en1997 bij Van Gor cum in Assen ver scheen.
Samen met de andere leden van de werkgroep Sleen bewaart Roelie Klinkhamer dankbare herinneringen aan de in Barger-Oosterveld geboren Kocks. “Ik zie hem nog voor me, hij kwam iedere maand naar Sleen. Hij had woorden op een briefje en dan vroeg hij of we dat woord kenden en de betekenis.” Die kaartjes zijn volgens Jan Germs van het instituut
Drentse Taal nog steeds opgeslagen in de ruimtes van het Nedersaksisch Instituut van de Rijksuniversiteit in Groningen. ‘We pleiten ervoor om die op te slaan in het Drents Archief in Assen. Mede namens onze Groninger collega-organisatie heeft Siemon Reker al een verzoek ingediend.”
Beide instituten zijn al wat langer bezig met de vraag wat er moet gebeuren met de we tenschappelijke erfenis van Geert Kocks. “Het was al een tijdje duidelijk dat Geert niet beter zou worden. En hij wilde ook zelf dat er wat mee zou gebeuren. Hij drong er steeds weer op aan dat zijn levenswerk toegankelijk zou blijven”, zegt Germs.
Germs heeft sinds zijn aantredenbij het instituut Drentse Taal veel aan Kocks gehad. “Hij heeft me op veel plekken gein troduceerd. Stond – me ook met raad en daad terzijde.”
Kocks heeft veel verdiensten gehad. Een daarvan was volgens Germs dat hij in ieder geval zijn vierhonderd medewerkers het gevoel gegeven heeft dat hun taal een levende taal is die bestudeerd kan worden. “En geen domme boerentaal.’ ‘
Geert Kocks had een eigen website. “Die willen we graag laten bestaan. We zullen daar op termijn met zijn weduwe over spreken.’ ‘