Thriller op sandalen

Jan Veenstra (1951) laat er geen misverstand over
bestaan. In een van de eerste hoofdstukken van Tammo Tiesing en het liek op
zolder geeft hij nauwgezet aan hoe Ep Oele door verhanging het leven laat op de
zolder van het gemeentehuis van Langevelde.

Alles wijst op zelfmoord, maar Tammo Tiesing vertrouwt de
zaak niet. Ep Oele stierf op de veertigste verj aardag van de beheerder van
onder meer de gemeentelijke sportaccommodaties. Tammo stelt indringende vragen
aan personeelsleden en gaat op onderzoek uit.

Zijn rechterhand bij het onderzoek is Ruth Ririwattil, de
nieuwe secretaresse. De ontluikende romance tussen deze twee personeelsleden
gaat gelijk op met het onderzoek naar de moord. De overwegingen van Tammo rond
de dood van Ep vinden een willig oor bij Ruth, die ook na het eerste bezoek van
Tammo een vonk voelt overspringen.

Veenstra laat vrijwel het gehele dorp meedoen in zijn
speurdersroman. Deze overvloed aan personages maakt het niet gemakkelijk om
zicht op de dader te krijgen.

De beschrijving van het dorp, het gemeentehuis, de
diverse verenigingen en met name van de personen dateren het verhaal in de
jaren zestig van de vorige eeuw. Veenstra maakt uitstapjes naar hedendaagse
problematiek met asielzoekers, racisme – Ruth heeft Molukse wortels –
nietcorrect taalgebruik en potenrammen.

De achterflap vermeldt dat Jan Veenstra, die zijn sporen
in de Drentse literatuur ruim heeft verdiend, met Tammo Tiesing een
Drèentstalige thrilIer heeft geschreven. Tammo Tiesing is niet in alle
opzichten een spannende sensatieroman over een misdaad. Pas tegen het eind van
het boek komt er vaart in het verhaal.

In de aanzet naar de ontknoping steekt Veenstra de draak
met locale bestuurders en neemt hij het verenigingsleven op de hak. De heren,
en ook enkele dames, hebben een voorkeur voor mooie be- nen en volle boezems.
Ze laten niet na regelmatig opmerkingen te maken over blotekontencampings,
bh’s, en over wat zich beneden de gordel afspeelt. Platte seks. Als Tammo en
Ruth elkaar voor de tweede keer na werktijd treffen heet het: En inderdaod, net
as mit zwummen: ie verleert het nooit. Een kalm begunnegie, maor toen ze de
slag ienmaol weer te pakken hadden, weur het een merakelsefinale.

De beschrijvingen blijven op gluurdersniveau steken. Ruth
met diepbroene, zeg maor zwarte tepels. Zoas ze ok zwart schaamhoar had. En de
allermooiste schaterlach van de wereld. Dat opgeteld bij een koninklijke manier
van klaorkomen.

Tammo Tiesing is een humoristisch boek met veel
uitweidingen en platte (taal)grappen. Bij vlagen is het verhaal melodramatisch
en doet het denken aan een verstrooiende doktersroman, met nauwelijks
uitgewerkte karakters en lang volgehouden nadruk op Drentse domheid. Doe dikke
domme Drint. Deze eerste Drentse speurdersroman heeft een lange aanloop met een
verrassend slot. Het omslag van het boek is een geslaagde afspiegeling van de
inhoud, strop, trap en sokken van verschillende kleur om de voeten van Ep Oele.
Een roman op sandalen.

LIEK

‘Tammo Tiesing en het liek op zolder’, Jan Veenstra. Het
Drentse Boek,139 blz, €12,95.