Twie vrijgezellegies Schets voor 2 oudere dames
Twie vrijgezellegies Schets voor 2 oudere dames
Twie vrijgezellegies
Schets voor 2 oudere dames door H.J. Stevens Rotterdam
Chrissien: Die nozems tegenwoordig dat is toch wat.
STIENAO: Jao Chrissien, dat is wat
CHR: Bis do vrogger ok nog nozem west Stienao?
STI: Nee, ik was vrogger bakvis
CHR: Wat is nou einliek het verschil tusken een nozem en een bakvis.
STI: Nou vrogger kun’j teminsten zien of het een jong of een wicht was.
CHR: jao, dat is zo. Ik vruug lest an ieden: “och mien jong, hier hes een dubbeltien, wis mien koffertien wal een naor de bus dragen?
STI: He, he, een dubbeltien. As ze dat zien liggen op straot, pakt ze het nietiens op.
CHR: neem maor ik wil maor zeggen… het was Annie van oeze Geert. Mien bloedeigen nichien.
St: Maor die huufs toch gien dubbeltien te geven veur een bosschop?
CHR: Nee, wes e wat dat nust zee?. Het luup vot en zee tegen zien kammeraodtien: “He’j heurd wat dat gekke oale wiefien zee?.”
STI: nou en wat zees do dan?
CHR: Niks, maor het hef met sunnerklaos gien sukela letter van mij het, en dat hef ’t niet., dat nust.
STI: ja ja, het is wal wat te zeggen. Er reed mij lest op een donkeraovend ien van achter met de fiets under ’t gat. Ik zat gewoon op ’t veurrad.
CHR: he he toch. Had de bienen ja walbreken kunt.
STI: Ja zo is ’t net. En wes wat ze deden? Niks as lachen, dat ze opoe op de kar hadden.
CHR: Och och, het is ja een schandaol.
STI. Dat is ’t net. Ze heb mij er of pakt en doe hebt ze mij kakkemijes toeltien hen hoes dragen.
CHR: Maor daor mos toch plietsiewark van maken.
STI: Maor het mooiste komp nog. Doe wij bij hoes waren, zeden ze dat ze een wicht dat ze hen hoes-brachten, altied een smok gaven bij de deur.
CHR: Dat hes toch zeker niet daon?
STI: Nee. Maor ze heb mij allemaol iene geven. En er was nog wal iene bij met een baord. En dat kietelde zo, ik mus er gewoon um lachen.
CHR: Ik geleuf dak dood gaon was.
STI: Hes vrogger as bakvis ok wal is een smok had?
CHR: Nee, dat wol mien moe beslist niet hebben. Daor kwammen ongelukken van zee het.
STI. Nee ik ok niet…. Dus het kwam mij wal vrömd an lest …. Hebt ze dei denk ok nooit kieteld.
CHR. Nee. Daor was mien Moe beslist op tegen. Daor kwammen ongelukken van zee het
STI. Nee. Mij ok niet. Dus het kwam mij wel vrömd an lest. Heb ze dei ok wal ies dragen?
CHR. Nee. Ze muggen mij nooit ankommen, van mien Moe. Daor kwammen de grootste ongelukken van zee het.
STI. Nee. Mij ok niet….. Dus het kwam mij wal vrömd an … Hebt ze dei ok wal ies wat vraogd?
CHR. Nee as ze mij wat vrugen mus ik altied van NEE zeggen. van mien Moe. Aans kwammen er ongelukken van zee het.
STI. Nee mij ok niet. Dus het kwam mij wal vrömd an.
CHR: Maor wat vrugen ze dei dan?
STI: Ja… e…. Hoe moek dat zeggen. Of ik wal warm bliven kun, snachts allien in bedde. Nou dat is toch dudelijk genog he…. Hi hi hi hi.
CHR: (VINNIG) IK vin das dei maor schandaolig gedragen hes…. Kuns ja wal een slecht vrommes wezen. Zukke praoties met vrömde kerels.
STI: Nozems bint tich gien kerels. Dat bin deurgescheuten stötneuzen… ik zee dak drie lekkere warme kruken had. Ien an de boek, ien an de rug en ien an de voeten.
CHr: foi foi foi toch Stienao. Um heur te vertellen was do snachts op bedde an hes.
CHR. Die jonges zeden dat ze wal ies veur kruuk speulen wollen.
CHR: Stienao foi toch. Ik begrip niet das do sat anheuren was. Hoe bis toch hielhoeds in hoes kommen.
STI: Och ze staken mij een zeuvenklapper under de rokken doe stun ik in een wup binnen deur.
ZANG: ER ZATEN ZEVEN KIIKKERTJES AL IN EEN BOERENSLOOT.
CHR.Wij bint twie vrijgezellegies
Wij weet wal wat wij zegt. (STI: Nou en of)
STI.Wij zegt; wat alle aandern zegt
Daar komp niks van terecht. (CHR: Gien draod)
CHR: Wij zullen alles beter doen
Het giet oes niks naor ’t zin.
STI: Maor wij bint vrijgezellgies
SAMEN: Wij woont er maor bij in.
CHR: Jao jammer genog.
CHR: ik heb een neve, dat is een Jan.
STI: O dat schoelmistertien oet Anlo.
CHR: krek jao. Dat is toch wal zo’n eerdaodig kereltien
STI: Eerdaodig Jao, Ok een vrijgezel. Met as wij he?
CHR: het zit in de femilie mös maor reken… Jao… eerdaodig zee ik… tenminsten dat dacht ik.
STI: Wat… mör e trouwen soms.
CHR: Nee.. was ’t maor waor… Ik bin er van ’t zommer een week hen west. In de vacantie… Ja mien Bettusoom en Grietemuu waren nog goed kras.
STI: Jao dat zal wal. Ze bint altied goed zunig op heur eierkörfien west.
CHR: goed kras zee ik… Oom Bettus leest nog zunder bril. Maor heur Jan is mij was zo tegenvallen.
STI: Hij hef toch niks … e… (BEWEGEING VAN STELEN)
CHR: Ogottegot nee… was T maor waor.
STI: Nou ik dacht zo. Hij is toch penningmister van ’t meziek. En men heurt zukke vrömde dingen tegenwoordig.
CHR: Nee, ze hebt ja centen zat. Nee wicht daor ligt ’t hum niet an.
STI: Hef de dei soms wat an daon.,,,,
CHR: Nee wicht, was ’t maor waor. …. Ik bedoel, … nee nee nee. Daor is ok niks met an de hand.
STI: Nou ik dacht…. centen zuukt centen. En do bis er ok niet zunder.
CHR: nee, dat is ’t ok niet. Ik was van ’t zommer bij heur boven op de slaopkamers.
Daor slap Jan ok. En doe ruup e mij; “Chrissien”ruup e. “breng mij de piep is even met. Hij lig in de la van mien buro links,
STI: Ja dat héj er van a’j met de handen in annermans lagies zit. Geheime brienden vanzölf.
CHR: Nee wicht Was ’t maor waor. Nee, er lag een boek in.
STI: O een geheim kasboek dan zeker. Hef e zien centen er deurbonjoerd in Grönning of zo.
CHR: Nee wicht nee. Do begrips er niks van.
STI. O ik dach zo er bint meer van die eerdaodige kerelties op jaoren die rare streken op heur kompas heb.
CHR: Nee. Zo is mien neve Jan niet … of … e … Ik weet nier meer wak er van denk ken moet.
STI: Dus er is toch wat … ik bedoel… een stekien an lös.
CHR: het was een gewoon leesboek.
STI: O een fies boek dan zeker.
CHR: Jao Stenoa… dat is ‘t … Fies.
CT|I: Wat stun er boven?
CHR: Niks .. allien … IK .. aans niks.
STI: Dus een soort van autobiografie?.
CHR: Nee, niet over auto’s Gewoon over fieze dingen en zo. En oetgerekend in de la woor ik de piep oethalen mus.
STI: Hes het dan lezen.
CHR: Nee wicht. Dat dus in ja lang niet waogen.
STI: hoe wes dan dat het fies was?
CHR: Umdat er een boekenlegger in lag… en die had ik hun vleden jaor geven op zie verjaordag. En ik wol even kieken of e er wal zunig op west was.
STI: En had e daor fieze dingen op schreven?
CHR: Nee wicht … in dat boek! Met dat ik er in keek zag ik het staon. Zon fies woord … bah.
STI: het had dei de dood ja wal kosten kunt… Wat stun er?
CHR: Ik heb het boek met een klap dichtgooid… Nee. Nee…. veur gien doezen gulden duur ik het zeggen…..
STI: Och do arme stumper ….
CHR: nee… veur gien doezen gulden …. Wat doezend gulden .. wal veur een miljoen fieze woorden stunnen er in.
STI: Hes e ’t toch lezen dan?
CHR: Och lezen … Hier en daor een stukkien. Ik moet toch weten wat een eerzaom mannegien en interlekteweel leest niet waor?
STI: O jao vanzölf.
CHR: Kaptaolen…. Kaptaolen zit er in. In dure auto’s kun’j er van rieden. Jao het is dan toch wal een autobigrafie. Zoas do net zees.
STI. Maor dat die jan zo wat leest. Zo’n eerdaodig schoelmistertien.
CHR: lezen… was ’t maor waor… SCHREVEN hef e het. Dat swienhond.
STI: Hè schreven… Daor stiet mij ’t hart van stil. Want in een autobiografie schrif men, wat men zölf beleefd hef en metmaakt… Hef e dai dat verteld??
CHR: Nee, was ’t maor waor… Het stun er moet koenen letter boven op.
STI: Woor op.
CHR. Op dat boek vanzölf . met koenen van letters dat iederien in het laand het lezen kan wat veur een neve IK heb… met koenen van letter zeg ik…
IK…. JAN KREMER… Nou dat kan niet liegen he, want hij IS een Jan Kremer … ik Jan Kremer…. Een onverbiddelijke besteller.
En nou begriep ik zien onverbiddelijke bestelling van Chrissien haal mij de piep is an.
ZANG ALS VOREN
STI: Ik bin van ’t zommer ok met vacantie west.
CHR: Zo do komt tot grote dingen.
STI: joa. Iederien giet toch met vacantie tegenwoordig. Dus woorum ikke niet dacht ik bij mijzölf.
CHR: Och jao, waaroum zeker niet. Woor bis hen west.
STI: O van alles wat. Oes Hinderk hef een autokregen. Een daffien
CHR. Woor bin’j hen west?.
STI: Een groot Amsterdam. Naor Aoltien. Maor die is wal zo veraanderd. Het woont an een nije Burgwal of zo. Wal wat klein heur. Maor wat wil ze meer. allien.
CHR: Dat zo’n wicht dat allien anduurt. In zo’n grote stad.
STI. Maor ze kan heur bekkien wal reuren heur. En ze hef het er wal zo mooi.
Mooie meubelties en zo. Allemaol pluus en weelde. Met spiegels an de kaant. En het reuk er zo lekker … en er hungen wal drei rooie laampies an de kaant te brannen. middel overdag.
CHR: Wat zegs do … rooie laampies? Maor dan is ’t niks in ödder.
STI: Niks in ödder?
CHR: Nee wicht…. Das verdacht!
STI: Niks gien verdachtheid zien heur. Oes Hinderk is eerst hen boven west um te kieken of ’t adres wal klopte.
CHR. En wat had ze zegd. Toe hinderk binnen kwam.
STI: O dat week niet. Ze had maor twee dingen an vertelde Hinderk doe e weer bij oes kwam.
CHR: Zie ‘j wal. Wel löp er zou zo veur schandaol. Met twie dingen an. .. Das verdacht. Verdachte zeden zeg men dan……
STI: jao, de stofzoeger en de radio. Wat is daor nou veur verdacht an. Hoogsten ofbetaling.
CHR: Kaas mij nog veul meer vertellen. Maor as ik bij Jan Kremer mien neve te raode gao. Dan is dat rooie laampien verdacht en daor blief ik bij.
STI: Dat lig an dei. Maor verdacht is bij mij hiel wat aans. Det hek undervunnen.
CHR: maor stienao, Wat hes do dan bestuurnt van ’t zommer.
STI: Niks bezunders. Ik bin nog een week met een resigezelschup votwest. Hen Duutslaand.
CHR: Hen Duutslaand. Maor Steinao, Stel dei veur as ze dei daor is hollen hadden. En dan aal die hoge bargen Has de nak ja wal breken kunt.
STI: As ik hen boven klauterd was Jao. Maor ik bin niet hen boven klauterd. Nee heur .. Het was art gezellig.
CHR: Ok allemaol vrijgezellen?
STI: Nee wicht. Haost allemaol getrouwden. Er waren nog twie aander vrijgezelle vrouwluu. En dan de reisleider.. Een hiel gezellige man. … teminsten in ’tb begun.
CHR: Wol e mangs achter dei an?
STI: Och ’t was einliek meer toevallig.
CHR: Dus er was wal wat bij Stienao…. Toe maor. Wat is er gebeurt … vertel maor op.
STI: Nou in .. e… e.. kört bij keulen in de buurt. Daor hadden ze een hotellegien huurd, Maor die hadden gien plaos genog.
CHR. Dat he’j nou altied he. Met die reisbureaux. Dat het zakien niet klopt.
STI: Och kloppen … Ze hadden dacht dat het allemaol echtparen waren en hadden twiepersoons kamers reserveerd. …. Veur twie van de vrijgezellen was dat neit zo arg um een nacht in ien kamer te slaopen. Maor ien van de jungeluu mus van armoede bij de reisleider in ien kamer.
CHR: Dat was do toch zeker niet. Dat zul ja een schandaol wezen.
STI: Och wij hebt er um lot en het lot ftöf mij toevallig.
CHR: Maor Stienao toch. Do as vrijgezel met een vrömde kerel in ien kamer. Hij kun die wal wat andaon hebben.
STI: O de bedden waren wal vief tree van mekaar ofzet en ze hadden er allemaol kamerschutten tusken.
CHR: ik blief het schadaol vinnen. Was ’t niet griezelig. … As e nou ies.. snurkt had bij veurbeeld?.
STI: Nou ik mug eerst alleen in de kamer en een half uur later kwam hij… En hij mug gien licht andoen.
CHR: O maor zukke keerels heb gien licht neudig .. kus wal slaopen?
STI: Nee man. Ik vuulde mij wal zo branderig in de heed.
CHR: Zenen allemaol zenen. O do arme stumpert.
STI: Ik lag tot de oren under de dekens. Hij stommelde eerst nog wat rond en doe gung e ok liggen…. Ik wachte even of e ok snurkte. Maor nee…. Moar ik kreeg het wal zo hiet … want alle ramen zaten dicht.
CHR: Bah. Men zul er ja oetstinken.
STI. Nao een menuut of tien kun ik het niet oethollen en doe heb ik hem maor roepen. “Meneer. Mag het raampien wal lös.”
CHR: Wol e ’t wal doen.
STI: A jao wal… hij was zo geriefelijk… Wup .. het bedde oet en ’t raampien lös. Maor doe gung ’t mji toch zo tochten…. Ik kreeg het gewoon kold … Noa een minuut of tien weur ’t mij te bar. En ik ruup.: “meneer, mag ’t raampien wal weer dicht.
CHR: Dat was ok maor lastig veur zo’n vrömde kerel.
STI: Och wij kenden mekaar al drei dagen. Maor doe zat ’t raam weer te dicht.
Dat ik lag te zwieten in bedde, nao al die tochtigheid. Nao een menuut of tien kun ik het niet oethollen.
CHR: En doe mus het glas zeker weer lös.
STI: Jao. Ik was wal zo branderig, Dat kaas dei gewoon niet veurstellen. Ik geleuf dak hum wal een keer of vieve vraogd hebbe. En we e wat e op ’t leste zee?
CHR: Nee. Hoe meot ik datnou raoden.
STI: Juffrouw zee e. Mös dei veurstellen… Juffrouw en dat tegen mij…. Juffrouw zul wij ies net doen of wij getrouwd bint?
CHR: (SPRINGT OP) ….Grote griezel Stienao. Datwas ja levensgevaorlijk… Zo grote roege kerel, middel in nacht… hoe bis daor ofkommen.
STI: Och wicht… Dat week niet. Ik was zo verallereerd dat ik zee Jao in plaos van nee.
CHR: Nee Stienao. (HANDEN VOOR DE OREN)… dat wil ik niet anheuren… Wat vin ik dat vreselijk. Do met … met…. Wat zee hij toen.
STI. Dat was het hum net. Nao die tied mug ik hem niet meer lien
CHR: (ZEER NIEUWGIERIG) Maor wat zee e dan toch?
STI: Hol de bek dicht en gao slapen.
ZANG ALS VOREN. EN DOEK.