van de Drentse schrieftaofel Kind van de welvaart
van de Drentse schrieftaofel Kind van de welvaart
Van de Drentse schrieftaofel
Door JANNY ALBERTS-HOFMAN
Kind van de welvaart?
Het jaor ’79 hebt ze nuumt ‘Het jaor van het kind’. Van het kind wied vot… mar ok van het kind dichtbij oes iegen hoes, in oes iegen hoes. Het gedicht van vandaag giet over zo’n kind dat alles hef en alles kan kriegen, mar zich niet gelukkig vuult umdat dat iene ontbrek… liefde, aandacht en tied… veural tied.
Het hef het duurste speulgoed, mar het is er niet meer bliede met, misschien wal umdat het al zoveul hef… te veul.
Het speult liever met wat gladde broene kastanjes, waor ze heur iegen kleine wereldtien… heur iegen fantasie in kan leggen.
Mar arger is… moe is vaak vot. Under het speulen deur lat het heur niet los… Zie mot het kwied. En zo proot ze in heur iegen fantasiewereldtien over dat wat in heur leeft.
Ziej heur daor staon? Het kleine kind… allènnig. ‘Moe hef gien tied’.
Een kind van vandaag… een kind van de welvaart?
Het kind zôt oet bij ‘t hek… en wacht.
De welvaart hef heur alles bracht…
Mar ‘t dure speulgoed lig vergeten
in de geut… zie lat het weten…
Moe is vaak vot… ‘t wet niet waorhèn.
Moe is an ‘t wark… ‘t kind vaak allèn.
De stroom van traonties niet te keren
Het snukt… mar under ‘t zachte reren
zôt zie… wat glaanst daor in de zun
dat ‘t gres niet meer verbargen kun?
Kastanjes, broen, hebt ‘t jassien oet
En heur verdriet verstild… ‘t is goed.
Want haanties rekt en zuukt en vindt
De mooiste dreumen van een kind
ligt glaanzend broen in de hof verdweeld
Het kind speult ‘t spel dat nooi verveelt
En haanties aait… mar ‘t mondtien zacht
proot van… moe hef gien tied… het wacht.