Wasschup Hoek van Harm (78)

Wasschup Hoek van Harm (78)

Hoek van herm (78)
WASSCHUP

‘t Was je bruloft wel! Ze haarn laange kefeetaofels bij Stoffers op deel zet, de kaomer was te klein, en daOr zaatn de gastn an. Papiern slingers hungn an de balkn. Broed en brudegom zaatn er in versierde stooln midden veur. Naost heur an weerskaantn de olders : Geesie, en Klaos en Gitje. Daor sloot zuk de naoste femilie• bij an en dan kwam aal ‘t volk dat neugd was. Aornt Gelling en de vrouw waarn dr, oom Jans en meu Hinderkie, Geert Kregel die met ‘n nicht van Klaos trouwd is, Martn Braom en Trlentie. Knelies Stoffers (de enigste breur van Jop die nog in leevm is, maor hij is haost blind) en dan ‘n heel stel Stoffers-jonges, waorvan ij moot raodn of ze van Geert, Jan of Knellies benn, almaol van dat lange broodmaogere arbeidersvolk. Ze maokn gekheid met de wichter. De meziek ontbrek neet: Harm Freerks of Harm-met-de-neus met harmonnikao, deur Rikao Stoffers met triangel begeleid (Rikao trekt wat • met ‘t been); achter heur zit Boggel-Rieksie met de trom. ‘t Benn de muzikanten van ‘t, dërp. Eevm nao de middag benn ze in de koets en op versierde waogns naor ‘t ge meentehoes west. ‘t Was ‘n hele riegel. ‘t Volk in Exel het staon kiekn ! Kinder stundn met versier. de boogn bie straot, ze gribbeldn in ‘t zaand om de paor cent die ze too smeetn kreegn. Veur ‘t gemeentehoes stun ‘n heel pebliek; dat begunde te zingn. ‘t Wôr ‘n vechpetij, j’doe dr geld tuskn strooid wôr. Jans Eggens „de Olle wetholder die ok ambtenaor van de burgerlijke stand is, het ze trouwd. Sikkretaoris dee ‘t schriefwark dat er bij heurde.

Jans dee ‘t stichtelijk, hij besleut zien toospraok met de zeegn van ‘t
Old surmaon, dat ze leevm muggn
– „als duiven in het zand,
als de Joden eens
in Kanans verre land”.

De vrouwlu haolden buusdookn oet buus van onder de rokkn, zo mooi vonden ze dat Jans ‘t muik. Een paor manlu kneezn om Jans en zien doevn aaltied. ‘t Volk wôr al wat , lollig doe ze weer boetn kwaamn. Dr is Van dat volk dat zingn kan z6nder borrel; misschien ok van ‘t veuroetzicht van ‘n borrel. Gao dat ies nao ? Maor ze zongn van :

Wij benn almaol bruloftsgasten. ‘t Waarn van die lange Stoffersjonges, pet ‘n beetie scheef op. Dr wôr weer wat geld strooid en gribbeld en vochtn deur de jonges in de zandweg; ‘t stof vloog op. De pankookjonges benn wat later begunt met pankook bakkn. Ze mussen toch ok wat van de wasschup hebbn. Ze kwaamn dr in, doe meziek — op ‘n wenk van Geesie, dij haar d’oogn overal — net : Varen, varen over de baren inzette. Dr wôr geweldig vaorn, de stooln kraokten Op de _pootn en dr dreef in zee van koffie over taofel. Ze waarn met de leste koffie an de gang.
Doe de pankookjonges dr in tzwaamn,• bedaorde de stërm oi er eulie op ‘t waoter kwam. ‘t Was van dat opschootn jonkvolk, half of heel in de lange boks. Loeks Harms zee de felicitaotie :
— Henderk en Jaantie,
As ik zo rondkiek is der wat an ‘t haantie. Wie heurdn zo wat boetn deur, Wij dochten dr is wat reur.
Bij Stoffers .op deel daor is meziek. Wij hebbn nog gien krampkoliek en wollen dr eevm bij weezn
En daorom feesiteern wij je bij deezn.
Maor wij komt niet met lege handen. — Gerrit, waor bi’j met ‘t spul!”
Gerriet kwam met ‘n staopel pankook onder kraantnpepier.
Je kunt je de vingers dr wel an branden.
Wij zult ‘t neet te laang maoken.
Wij hoopn dat ze good mugt smaokn é.n wij •zekgt teegn broed en brudegom : Zon trouwpartijgie is nog neet zo dom, veural neet om dizze tied van ‘t jaor As ‘t zo kold is allennig en zo waarm • bie mekaor. Loeks Harms het ‘n geestdriftig applaus kreegn :’ Hoera ! die Loeks !
— Daor moet eens op • gedronkn, dronken wordn; falderalderiere, falderalderare l”
De flessn kwaamn op taofel; de pankookjonges hebbn an de achter ste taofel een paar zeupies metdronken en benn toen aoftrokkn. Hennerk het ze ‘n paor gulden — met naogels in ‘n blikkie slaogn — metgeevn; die hebbn ze bie de kastelein lôspeuterd.
Geesie haar de muziek al weer an de gang met die deunties van vrog ger, waor de ollern zo op steld benn. Des ondergang van Kôstlands bos :
„Helaas, ik hoorde bomen kraken
En vallen voor de bijlen neer
Zou ik mijn droeve klacht niet slaken; Waar K6st1and was is ‘t nu niet meer.” Die ‘t ken zingn met.
Dan : Mien vaoder zee lest tegen mie.
Almaol zingn ze, want elk een kent dat leeid van Simon-Maanje dat neet vrijen dôs en al weerom was, veur dat Vao oet de kleer was. ‘t Is een lang ende. Maor Harm Harm met de neus wacht neet tot ‘t gezang oet starft; hij trekt al weer wat nijs oet zien trekôrgel.
„Wie in Jannewarie geboren is, staat op”.
Twee vrouwlu en • Geert Kregel komt overend. Maar as Febevwaorie an de beurt is, blif Jans Bathoorn zittn,
„Oom Jans rôp Hinderk over taofel. i,Y bent van vieftien Feber; waori” —
„Pand verbeurd l”
Eerlieks is eerlieks, Vossie het ‘n pand verbeurd. As de twaolf maondn aofwarkt benn, benn dr dree pandn bij Hennerk in de pet.
Freerk Braom zal oetmaokn, wat de bezitters doon mootn om ‘t sigaorn« pzepie, de piepepreukel en de bril terug te kriegn. De bril moot met ‘i blote gat in de brannekkels achter ‘t hoes. ‘t Is ‘t lot van 01-Geesie. Ze hebbn almaol as halve gekken laacht, maor dat vonnis is netuur neet oetvoerd.
De piepepreukel moot alle vrouw1u bij langs en ‘n smok geevn. ‘t Vossie valt de eer te beurt. ‘t Schrikt hum neet aof, in . ‘t luustern jassie wringt hij zuk langs de taofel en smokt de wichter en ‘t vrouwvolk.
Hij dôt ‘t niet eerlijk, niet vao. ker as één keer ! wordt er roopn.
Jaloersigheid, mien jong? rôp Jans weerom. Hij cijt deur, macr plakt 01 Geesie een stukkie pepier op de wang met ‘n geluud of ‘t klapsmok is.
Het trekôrgel overstemt het gepraot en gelach dat volgt, -met :
— Daor moet eens op gedronkn, dronkn wordn” — De triangel rinkelt en de trom valt in een lange wilde roffel.
Zon boggeldie ok al ! Meziek weert zuk veur de vrije vertering en de zak eerpels.
— Hè, hè! zucht Jans as hij op de stool zakt: Vrouw trekt hum an de jas : gekke kerel ! Ze kant ‘t neet zeen, dat hij zuk met andere vrouw1u bemuit.
As Henderk van taofel gijt om de stieve beenn oet te rekken, vindt hij Marchie achter ‘t hoes. De maon stijt leeg boovm zwarte wolkn in ‘t Oostn; damp hangt over ‘t stukkie weide met de pereboompies.
— Gijt ‘t neet naor ‘t zin, Marchie? Och, jewel, zegt Marehie.
— ‘k Heb dij de hele dag nog neet van dichtbij zeen. (Ze is expres wat achterof bleevn, ze zit bij Geert
Kregel zien vrouw veur de baander). Scheelt dr wat an, wicht ?
Marchie zeg van : nee ! Maor direct daorop : Begriep-ij ‘t dan neet, Hennerk. Begriep-ij dr dan niks van ? —
Doe wost zeggen : dizze trouwerij haar neet moetn gebeurn. Misschien hest geliek, wicht. Maor wij mootn ‘t nemen zo as ‘t komp —
— Waor hè’j ‘t over ? zeg ‘n lange Stoffers, die ok eevm verandering van lucht wil. Zal ik Marchie maor van die overncemn, jong ? Jaantie wacht op dij ! —
Hennerk gijt in hoes.
Stoffers jong komp er laofer ok in, maor allennig. — Marchie is naor hoes gaon ! roppe.
Hennerk het zwaore vermoedens; dat komp van de borrel, van ‘t praotn met Marchië, en van de nukkigheid van Jaantie. Ze snauwde hum zo pas aof, doe hij heur zeupie omgooide. Dr vuil ‘n drup op de nüe jurk.
‘t Lop teegn drij uur.

As oom Jans ,die al aoreg verwilderd oet kik, nog een borrel wil, grip meu Henderkie ‘t glas. Nee Jans, neet meer. Hij mot nog op de sjees naor Exel; daor komt ongelukkn van. — Hij krig nog ‘n borrel, maor Henderkie wil nou weg. Zij spant ‘t peerd an, ‘n paor jonges helpen. Jans kan allennig neet meer in de waogn komn. Vrouw nemp dan ok maor de leidsels.
—- Ja, dat is ‘t beste Henderkie ! zeg Klaos, die mct Geert Kregel en Martn Braom oetgeleide dôt,
Wel thuus, heur !
Almaol ‘t beste volk ! ‘k Zul dr maor met ophollen ! rop ze nog oet de spees. ‘t Manvolk stijt daor wat wankel op de dam, zo dicht bij de sloot