Witterveld J. Poortman 1942
Witterveld J. Poortman 1942
Witterveld
Een koplaamp gef mar weitneg jocht
Veur oes gef hi’j genog.
Hi’j wis de weg noar d’Eeuwegheid
En det veur môrreng vrog.
Wat waster goed an Vecht en Riest —
In Drente nog ‘t miest
Mar toe de , Mof oes griepen dus
Wus iederiene, wat hi’j mus….
Wi’j weet now, daw niet Ièven magt;
Veur oes is ‘tk now doan.
Wie noa oes k t, kriegt ni’je .taak,
Al aalt as oes heur goan.
Wat wazzet det oes samenbracht?
Was det de Drèènse locht?
‘t Laand an de Vecht of an de Riest?
Of was ‘t de vrijheid miest?
De Brink biw of, doar is de Voart.
Een zwèènk noar links, now giet [topt end,
Recht uut, recht an noar ‘t Witterveld,
Doar, woar de poalen stoat .
Al vare wi’j now in de mist,
Recht uut noajr ‘t Wittervelld
Wi’j heb gien angst en ook gien vrees.
Oez’ uren bint geteld
Wi] weet, det wi’j niet lèven magt,
Veur oes is ‘t lèèmt doan. —
Helpt, Hene God, oes dan terecht
En loat as man oes stoan. —
Geeft oes dan tuttet leste kracht.
Ie bint oez’ ietnge treust.
As d’auto stopt, ist gauw volbracht,
Hollie dan, Heer, bi’j oes de- wacht
Doar ginder in ‘t Witterveld,
Doar waar de poalen stoat.
Zi’j stunnen in het Witterveld
De kerels, man an man,
Woarvan gien iene ‘t loaten kun
Trouw int verzet tegen de Hun.
En veur heur in ‘t gèleg locht
Doar was veur elk zien poal,
Die hum zul steunen op zien tocht
Now veur de leste moal.
De koplaamp stroalt zien gèleg locht
An man en poal verbi’j;
„Maak voort” is dan ‘t kôrt bescheid,
Kôrt oes de weg in d’Eeuwegheid.
Zi’j bint evôllen man veur man,
En in heur was ien zaank:
‘t Was ‘t Old Wilhelmus van Nassouw,
Det sprek ook van de Drèènse trouw:
„Veul duzend aandren koomt noa oes,
„’t Wôrdt iene lange rij -—
. „’t Getal wôrdt heur les veul te groot:
„Eerst dan wordt Neerlaand vri’j.”
J. POORTMAN. 1942.
Opgedragen aan de nagedachtenis van Jan Toet c.s.
Mede als eerste viel uit Meppels omgeving voor het verzet de groep Jan Toet c.s. Dit gaf aanleiding ‘tot bovenstaand gedicht, neergeschreven vrijwel onmiddellijk na hun proces voor het Kriegsgericht te Assen. In de late na middag van de 20ste September 1942 Ier dood veroordeeld, werden ze ‘s avonds per auto gebracht van de Brink te Assen langs de Vaart naar het Witterveld, waar ze bij het licht van autolampen, staande voor opge richte palen, waden neergeknald. Hun houding was tot het eind -— volgens een aanwezige — zeer moedig. Hun gedachten op hun laatste rit vertolkt dit dialect-gedlicht, dat tijdens de bezetting en na de bevrijding de ronde
Red