A moi, mien naom is Bert Rossing. Geboren in 1965 in Vreeis as ein van een tweiling. Mien pap komp van Y (Yde) en mien mam van Eel (Eelde). Mien Drèents heb ik van mien moe en mien ooms en taantes leerd. Mien pap pruit Nederlaands met oons.

Ik waark heul geern bie een bedrief dat de Drentse cultuur een zet op glee hèelpt. Ik heb 17 jaor bie RTV Drenthe waarkt en daornao ok nog ies dik veer jaor bie het Drents Museum. Het Huus van de Taol is een schier vervolg daorop. Ik ben hier oetgever bie Het Drentse Boek worden. Boetendat ben ik eindredacteur van het blad Zinnig en ben ik in de weer met social media, de neisbrief, Roet, persberichten, de webstee, Huusvrienden-acties, de meziekwaarkgroep, einakterfestival Kört&Goed, Taal an Taofel en nog aal wat meer.

Aj Drents praoten, dan vuilt het geliek zo eigen. Asof elkenein femilie van mekaor is. In de jaoren ’70 en ’80 he’k nog een toertie op de Veluwe woond. Daor was het krek hetzölfde. Het woord Nedersaksisch har ik in die tied nog nooit heurd vanzölf, maor het volk dat Veluws tegen mie pruit stun net een slaggie dichter bie mie.
Taol is een schier ding. Ik hol van meziek in welke taol dan ok. As fan van het songfestival he’k geregeld naor biezundere taolen lusterd. Naor het Fins en Portugees bieveurbeeld. Verstaost der niks van, maor die klaanken van heur taol binnen heul herkenbaor. Prachtig. De leste jaoren heur ik um mij hen veul praoten in ’t Freis umreden dat mien kirrel in Freislaand woont. Ok een schiere taol.

Naoberschap vin’k heul belangriek. Respect lig der stief naost. Maor de mooiste oetdrukking vin ik nog aal: ‘Ach schiet!’ Dat zee mien oma geregeld. De eine keer um een discussie veur te wezen. De aandere maol um heur meining te geven.