Anne Doornbos

Anne Doornbos is op 28 juli 1948 op Erica geboren.

Anne Doornbos (1948)

Anne Doornbos is op 28 juli 1948 op Erica geboren. Hie is opgruid op de boerderij van zien oldelu. Nao de legere schoele op Erica is e naor het Christelijk Lyceum in Emmen gaon. Via een klein oetstappie naor de Mulo in Schoonebeek hef e zien HBS-diploma haald. Hie hef studeerd an de sociale academie in Stad en Nijmegen.

Anne hef nao zien opleiding eerst in het jongernwark in Emmercompas en Emmen warkt. Later hef e directeur van een welzijnsinstelling in Heerenveen en gemientesikketaris in de gemiente Noordenveld west. Hie woont in Een.

Anne schref al sinds zien dartiende, toen e een alternatieve schoelkraant opricht hef. Al vlot meuk e ok gedichten en teksten veur schoel- en jeugdverienigingscabaret. Dat dee e in het Nederlands. Later hef e ok columns veur een hoes-an-hoesbladtie schreven.

Deur ‘t roetnummer Eroetiek in 1992 is e abonnee worden van Roet. Sinds het èende van de jaoren ’90 schref e zölf ok gedichten, columns en körte verhalen in ‘t Drents. Geregeld wordt der een verhaal of een gedicht van hum plaotst in Roet.
In 2003 hef e de docentencursus daon bij Stichting Drentse Taol. In 2005 hef e samen met Martin Koster ‘t Nei Drèents Geneutschap (NDG) opricht.

In 2006 is Anne veurzitter worden van Het Drentse Boek. In die functie hef e veul wark daon veur ‘t neie Huus van de Taol, waor e sinds de oprichting in 2007 tot en met 2018 veurzitter van was.

In 2007 is zien gedichtenbundel Een eerder laand oetkommen. In zien gedichten bint de verbundenheid van mèensen met het landschap en het verglieden van de tied belangrieke thema’s. Met zien taol prebeert e ‘de baanders van de tied’ op een kiertie te zetten waordeur de lezer een ogenblik zicht kreg op een eerder laand.

Hij hef veur diverse Drentse artiesten ( u.a. Martijje)  liedteksten schreven.

In oktober 2010 wun e de Ria Westerhuis trofee veur de beste Dentse parodie op het gedicht De Ceder van H. Hoekstra.
In meert 2011 is de verhalenbundel Dèenken an een zebra oetkommen. In 2013 schreef Anne de bundel Vremd Volk, belevenissen van een broodschriever, ter gelegenheid van de Drentse Boekenweek van dat jaor.
Anne Doornbos leverde een bijdrage an de drie mini-oetgaves die het Huus van de Taol bij speciale gelegenheden oetgeven hef: Vueltaol (2009), Mag Majesteit hier wel wezen (2013) en Deurtrappen! Op fietse deur Drenthe (2014).
In 2016 gaf Anne Doornbos weer een dichtbundel oet: In nachten dat ik naost joe lig (Het Drentse Boek 2016). De Drentse thriller De Paddenvanger kwam oet in 2018 (Het Drentse Boek). Met dizze misdaodroman wun e de streektaolpries van het Dagblad van het Noorden.

Naost het wark dat oetkommen is in de verschillende bundels is Anne Doornbos altied gelegenheidswark schrieven blieven, dat op allerlei plaotsen ten geheure bracht is of publiceerd is. Ok schref e toneelstukken. Samen met Herma Stroetinga hef e zölf meer as vieftig maol op de planken staon met de ienaker Allent an taofel (de Drentse variant van Dinner for one).

Anne Doornbos is drager van de erespeld van het Huus van de Taol veur al zien verdiensten veur de streektaol. In 2020 is e keuninklijk underscheiden.

Veur meer informatie kuj ok op Anne Doornbos zien eigen website kieken.

Boekpublicaties:

Een keur oet het wark van Anne Doornbos:

ORANJEKANAAL

Ik vlij heur deel in gele, zute geuren,
achter de laandskaant van de hoge wal.
De zunne schient as nooit teveuren
en zoas e nooit weer schienen zal.

We kunt een kar over de brugge heuren,
het peerd stapt zwaor in ‘t rulle zaand.
We ligt veur mèens en dier verleuren
en pruuft het leven, haand in haand.

Rietlandenstraot nao veertig jaor. Veurgoed
-de vaort der uut deur dam en deur gemaal-
is nou het water zien beweging kwiet.
Het lig verstild en gruun tussen ‘t hoge riet.

Maor aaltied nog stroomt deur mien bloed
de warmte van die zummer an ‘t kanaal.

NOG IEN KEER

Neem mij nog ien keer bij de haand,
as ik je naom niet meer zal weten
en ok mien eigen ben vergeten
en douwel met mij deur het olde laand.

Oons moe hangt net de wasse an de lien,
de rooie stienpeer stiet in volle blui,
van scheuveln woj jao nooit ies mui,
de Lanz stiet stampend veur de dörsmesien.

Een kathedraal boven de lemen deel,
in ‘t stro een koor van kinderstemmen.
Langzaoman wordt hiel mien wereld heel.

Laot mij dan as eerappelrangen vergaon,
liggen as een wenakker in november.
Maor nuum mien naom, o, nuum mien naom.