Cobi de Jonge (1946-2022)
Deur het schoelradioprogramma Ritme en Rijm en het boekie Het fluitketeltje van Annie M.G. Schmidt kreeg ze belangstelling veur gedichten en versies. Ze bedacht al op jonge leeftied tenielstukkies veur de buurkinder.
De liefde veur de ruumte en de geur van het bouwlaand is altied bleven. Nao de legere schoel gung ze naor de Middelbare Meisjesschoel in Emmen. Later dee ze aovendgymnaosium en M.O. Geschiedenis in Stad. Daor, op kamers, was de tied riep um gedichten te schrieven en oet te geven.
Het schrieven is daornao aal maor deurgaon: gedichten, verhalen, liedteksten, smartlappen, heurspeulen, ienakters, cabaret, musicals (u.a. veur Amnesty over vluchtelingen), reisverslagen.
Deur vrijwilligerswark bij vluchtelingen, in verzörgingstehoezen en as mantelzörgster lag de inspiratie dicht in de buurt.
Deur de Drentse Schrieverskring is ze ok meer in het dialect schrieven gaon en gung ze optreden met heur eigen aovendvullend pregramma, met gedichten, verhalen en zang.
In heur functie van trouwambtenaar gebroekt ze soms de streektaol. Ien maol in ‘t jaor is ze veurganger in Valthermond in kerk no.11 en schref ze de preek en liedteksten. Verder holdt ze regelmaotig toespraken bij begrafenissen en crematies in het dialect. Cobi de Jonge is Lid van de schrieverskamer ‘De Clique’ in Emmen.
Ze publiceert in verschillende tiedschriften. Gedichtenbundels bint o.a. De horizon voorbij, Zuster waar ben ik, Alle dagen van december en Zomer. Ok hef ze Engel in het hoogveen (samen met Henny Moes) en Veur joe schreven.
Op 14 april 2022 is Jacoba Aaltje ‘Cobi’ de Jonge oet de tied kommen.
Boekpublicaties:
- De horizon voorbij (1993);
- Zuster… waar ben ik (1997);
- Alle dagen van december (1997);
- Zomer (1998);
- Engel in het hoogveen (2001, samen met Henny Moes over zuster Maria ter Engelen);
- Veur joe (2004).
CD met eigen liedties:
- Veur joe (1999)
Een paar gedichten van Cobi de Jonge:
ONVERWACHT (in naogedachtenis van Janny Alberts-Hofman)
Het leste blad
van heur levensboom
dwarrelde zacht
naor beneden.
Der is nou gain onrust meer
gain baange gedachten
en gain old zeer.
Bienao veurbie is de winter.
Straks komt ‘t veurjaor;
vrumd zel dat wezen,
de eerste krookjes zunder heur.
Langs de ledder van ons leven
gaon we stap veur stap naor boven.
Nooit waitend houveul treden
der zellen wezen vanof beneden.
Hopend dat daor bovenaan,
zij dai ons veur binnen gaon
der met open arms zellen staon.
Laangleden pakte ze mie bie de haand.
Zij was mien schriefmoeke
en bracht mij naor ’t schrieverslaand.
En nou, opains, zo onverwacht…
Ik sprak heur pas nog aan telefoon…
Dit had gainaine toch verwacht!
Bedankt veur alles, wast veur mie deest.
dien aandacht, dien steun en dien lach.
Bedankt veur alles, wast tegen mie zeest.
Verder zunder heur;
aiglieks wil je dat nait,
maor de dood is een grins,
een gerdien van verdrait.
Joe, om heur hin,
mok maor een kringe
van troost en evenwicht.
Ain cirkel van laifde en licht.
OOSTERMOERSE VEEN
hooglaand, toverlaand
waor witte wieven daansen
om de baarkestammen
waor dreuge grazzen
wieken veur de stemmen
van de wind
waor schimmen
sierlijk zweven
in de schemer
het roege pad
kropt in kronkels
naor de horizon
met zachte geluden
gait wind over wotter
van het moeras