KIaas Kleine (1940-2000)

In oktober van het jaor 2000, 60 jaor old, is e veur menselijke begrippen veuls te vrog oet de tied kommen.
‘Het grote bestek giet oes verstaand te boven’. Dat waren woorden van de dichter-schriever Klaas Kleine toen e zuch machteloos vuulde tegenover het kwaod van de ziekte die hum tröffen har.

Klaas Kleine zal de geschiedenis ingaon as een Drentse schriever met boetengewone verdiensten veur de streektaol in het Nedersaksisch taolgebied. Hie was een biezunder mèens, is wal ies umschreven as een on-Drentse Drent: kwetsbaar, zachtmoedig, vol humor, maor ok rechtlijnig, eigenwies en non-conformistisch. Een geharnast strieder tegen alles wat hum niet zinde. Hie har gien bosschup an de Drentse gedragscodes en dat leverde hum vrienden én vijanden op.

Behalve schriever was Klaas Kleine hoefsmid, koster, geitenfokker, keesmaker, vioolbouwer, tenielspeuler (Shakepeare) en docent Drents. Vanof 1982 schreef in Roet, veer jaor was e veurzitter van de Drentse Schrieverskring. Klaas kun niet zunder het schrieven van columns. Hie dee dat in het Neisblad van het Noorden, Maondblad Drenthe, Radio Noord, Radio Drenthe en het Dieverder hoes-an hoes-blad. Hie kreeg in 1996 de Simon van Wattumpries.

Vanof 1982 gaf Klaas Kleine ienmaol in ‘t jaor, umstreeks half jannewaori, zien zogenuumde Dryloek oet. Dat vuul dan in de bus bij paartie lu die e wat in de reken har; elk jaor een neijaorsvers met een eigen titel en motto. Ofzunderlijke gedichten die ok weer in mekaar grepen. In 1995 hef het tiedschrift Roet ze bij ‘nkander bracht. Dizze tieddichten mugt dan wal gien mandielig oetgangspunt hebben, zie bint overdudelk het wark van ien dichter.

In 2009 weur der een schrieverspetret veur video en dvd van Klaas Kleine maakt met as titel Vastheid van bewegen.

In 2017 hef de Historische veriening Gemeente Diever een verhalenbundel van Klaas Kleine oetgeven. In dizze bundel bint columns oet het Nieuwsblad van het Noorden en oet Maandblad Drenthe bij mekaar gaard.

Klaas Kleine was ok gangs met het vertaolen van het middeleeuwse verhaal van de vos Reinaert. Deur zien te vroege overlieden is dizze vertaoling niet voltooid.

Publicaties:

• Vangt de loze vossen/Waor blief ie now? Job in 42 varzen(1984, poëzie);
• Iezerstark (1986, verhalen);
• Dryloeken (13 stuks vanof 1982, jaorlijks neijaorsgedicht op een drieën volden A4);
• Een feestelijk starfgeval (1991, novelle);
• Broggen (1999, novelle);
• 99 Krabbels (1999, verzamelde columns van de leste twee jaor van het millennium);
• Het mirakel (2000, verkenning van de Pancratiuskerk van Diever);
• Ons huis 1966-2000 (2000)

Een beetie oet het wark van Klaas Kleine:

PYROMAAN

Het binnenste van de eerde

is ien en al vuur.

En de zunne.

Bin ik uut eerde

zal ik vuur wezen

van binnen?

De zunne.

En luzefars

lochtdrager, of striekholtie?

Waorum zul’k mij braanden

an kold water

of het kleinste vonkie

uutblaozen laoten

deur wiend

daormit alleman mitweit?

Laot mij speulen mit vuur

en dat nao an de schenen leggen

waor blief ie now?
(een fragment van de Job-bewarking)

Ik weet dat uut Oe alles is.

Wie is het die Oen plannen mengt

mit dat het meinselijk brein opbrengt?

‘k Beliede  da’k het inzicht mis.

Wat onkaant is deur onverstaand,

zul Ie verstoeven as lös zaand.

Ik kend’ Oe slechts van heuren zeggen!

Bestek en schets hol ie bezik.

Mit oor en ogen lös zal ik

mien haandeln in Oen handen leggen.