Ans Klok-Wuffen (1948)

Toen ze in de tweede klas van de legere schoel zat, verhoesde het gezin Wuffen naor Dwingel. Daor is ze niet meer vortgaon.

In het begun van de jaoren tachtig weur Ans Klok-Wuffen vraogd veur de cabaretgroep Met Blijdschap uut Dwingel. Dat was een schot in de roos en tot halverwege de niggentiger jaoren, toen de groep ophul te bestaon, hef Met Blijdschap uut Dwingel enorm vaak optreden. Hiernao gung Ans op pad met heur Drentstaolige verhalen. Ans Klok hef roem 25 jaor in ’t bestuur zeten – u.a. as veurzitter – van de historische veriening Dwingels Eigen. Zie organiseerde aal jaor een dialectaovend. Zie was hoofdorganisator van verscheiden activiteiten in Dwingel. Zie organiseert en prissenteert Taal an Taofel. Zie is trouwambtenaar en döt dat geern in het Drents. Zie is streektaolambassadeur van het Huus van de Taol. Behalve gedichten en verhalen staot revues en conferences op heur staot van dienst.

In 2005 verscheen van Ans Klok heur debuutbundel Grondnevel. Verhaelen en gedichten in het Dwingels dialect.

In 2018 is Ans keuninklijk underscheiden veur al heur verdiensten. In 2019 weur ze Dwingeler van het Jaor.

Boekpublicatie:

• Grondnevel (2005)

 

Een paar gedichten van Ans Klok-Wuffen:

 

Dwingeler

Wie Dwingel kent
zoas ik Dwingel kenne,
wet as gien aander
hoe het is
um Dwingeler te wezen.

Mien laand

Hier lig mien laand
meui en versleten
oogstbloot, deur regen anevreten,
te waachten op wat komen giet.

In ’t zwarte zaand
staot nog de sporen,
van ’t binnenhaelen van het koren
in de veurbije zomertied.

De wiend die boest,
maor krig gien vat.
De rillen die bint veuls te nat.
Zij laot heur niet verweeien.

Het draod verroest,
De kramme kroem,
Het straampelpaolgat wat te roem,
Gien weer um te verneeien.

Daor lig mien laand,
stille te proelen,
tot dat ’t de winterhoorn heurt joelen,
En ’t daegen lang blif vriezen.

Dan kreg hij rust
Um an te staarken.
Maor dommiet mugt ze hum weer bewaarken.
Kan hij hum weer bewiezen.