Pieter J. Struik (1939-2016)

Maor hie woonde van 1969 of op de Edenhof, vlak onder Vries.

Hie was boer en het boerenwark was ok vaak underwarp van zien gedichten. Hie was jaoren gangs met schrieven. In de jaoren ’60 schreef e miest liedteksten en teksten veur cabaret. In 1989 kwam zien eerste dichtbundel oet met de titel De grond waor op ik leef. Een jaor later is zien tweede bundel al oetkommen: Deur weer en wind. In 1997 kwam Zaaizaod oet, zien leste bundel.

Pieter Struik hef ok regelmaotig publiceerd in Oeze Volk en hie hef jaorenlang columnist west van De Landbode en van De Vriezer Post, ’t hoes-an-hoesblad van de olde gemeeinte Vries.

Zien gedichten bint miestal kört en met een puntig èende. Der zit humor en verwondering in zien gedichten. De taol die e gebroekt is ’t Noordenvelds van Zeijen en Vries.

In 2016 is Pieter Struik oet de tied kommen.

Boekpublicaties:

• De grond waar ik op leef (1989);
• Deur weer en wind (1990);
• Zaaizaod (1997).

Hieronder een keur oet het wark van Pieter Struik:

 

ZAAIZAOD

Ik schrief
gewoonlijk
niet zo stoer
met wat geluk

dan riemt het
blief daornaost
denken
as een boer
in goeie grond
ontkiemt het

 

VEUR MIEN OPA

(Pieter Struik Tynaarlo 1882 – 1919)

Nog eerlijk overeind
loop ik
hier
deur het Hageneind

waor ooit de wieg
van Opa stond
met recht
dus mien geboortegrond

mien roots
mien toets
mien eerste gang
waoran ik

generaoties lang al
hang
in het verlangen
oet ’t begun
dat ik
hom
tegenkommen kun
as ik

hier eerlijk overeind
te dreumen loop
deur ’t Hageneind