Cathrien Thalen (1948)
Zie volgde een opleiding tot lerares en gung an ’t wark in Beverwiek, waornao ze weerum ging naor Hoogeveen um vörmingsleidster te worden. Zie trouwde met de predikant Klaas Witvliet en hef daornao op verscheiden plekken woond, maor kwam toch weer te laande in Hoogeveen toen heur man daor beroepen weur.
In 2010 bracht Cathrien Thalen in eigen beheer het Nederlandstaolige boek Tussen geluksen en gelieksen oet, een boek over de relatie van een echtpaar dat zuch in vrogger tieden ofspeult. Cathrien Thalen debuteerde in 2011 in Maandewark/Oeze volk met het verhaal Wild begun. Nou an de dag kuj mangs wark van heur haand lezen in Roet en in Zinnig. In winterse boeken as Vörst en Nachtvörst is ok wark van heur opnummen.
Boekpublicatie:
- Tussen geluksen en gelieksen (2010).
Oet het wark van Cathrien Thalen:
Bewegen
Bewegen, bewegen. Niks is der beter veur de gezondheid en de slanke lijn as bewegen en nog ies bewegen. Ik kan mij der hielemaol in vienden. Ik laot der ok gien seconde grös aover gruien – in dizze decemberdagen – gien karstgruun aover gruien.
A’k niet genog heb an de trappe op en neer te kleppen mit de volle wasmaande of achter de stofzoeger te sjouwen of de geutstien te ontstoppen dan…..
Drei ik ’s nachts al gedurig van de iene zied op de aander. Gooi mien narms de locht in. Maak een holle en bolle kattenrugge in de uren, die ik aans slaopend lig te verknappen. Goed tegen te hoge bloeddrok en goed veur de slanke lijn.
Haal de bosschoppen mit de fietse. As ’t de leste dag is um inkopen te doen veur het karstdiner kom ik mooi an wat extra bewegen toe. Het zal mij dit jaor niet aoverkomen dat mien familie al an de taofel, mit hulst versiert, achter de schalen mit eerpels, gruunte en nuum mar op wa’k an esleept heb, an escheuven is en de runderlappen, in rooie wien estoofd, nog keihard bevreuren in de diepvries zit. Der zal mij gien detail ontgaon.
De soep stiet al klaor in de koelkast. Enkelt de naospies hef nog andacht neudig. Wat van die aoverheerlijke liflaffies uut de winkel? Nee, want de familie mut niet nao vief minuten alweer een holle maag vulen.
Bij het uut de schappen halen van mien inkopen, krieg ik volop buk- en rekoefeningen. Bewegen veur niks en op de koop toe. Allent, har ik de advocaat nou mar laoten staon. Die kan ik nargens meer in de fietstasse kwiet. Het bent de donkere dagen veur Kerst. Ik kan ’t haost niet meer zien wat ik an ’t doen ben. Die flesse mut mij ja niet kapot vallen.
Juust op dat moment gooit de muzikant bij de winkeldeure der een scheppie baoven op um de karstsfeer wat an te fietern. ‘Rudolf, het rendier mit de rooie neus’ speult ie in dreikwartsmaot. Ik vien het mar lamlendig klinken. Kregel van ’t proppen mit de bosschoppen krieg ik de neiging hum een diedel an de oren te verkopen. Zien trekharmonica kapot te rammen op de stienen raand van de bloembak. Der veurgoed een vertrekharmonica van te maken.
Ach, die arme man kan der al hielemaol niks an doen, dat mien fietstasse uutpuilt en da’k daorbij ok de kopzorg heb an genog lichaamsbeweging te deinken.
De soep, de eerpels, gruunte, en rollade bent schoon op. Ik loop bij de taofel weg um of te gaon rumen, mar blief mit mien hoge hakken in het taofelkleed haoken. Daor giet de hiele mikmak, op weg naor de taofelraand. Mien zus gef een gil. Springt in de bienen, slat de narms um de glazen en het serviesgoed en veurkomp een ramp. Mar zij is ok zo smeu en slank! Zij zet der niet tegen op um daags twintig kilometer te lopen. Dat niet allent. Ze wet ok prima de pollepel te hanteren.
Al ben’k haost misselijk van al dat gedram aover veul bewegen; ik neem mij toch veur toekomend jaor meer slagen in de rondte te maken.
Aover de tevredenheid van mien karstmaoltied he’k wieder niet te klagen. Mien breur holdt niet van pudding. Hef het toch mar mooi lekker op eproemd. Alhoewel, volgend jaor is mien zusse an de beurte um ’t karstdiner klaor te maken. Ik gao het hiele neie jaor meer bewegen, zodat de pondties der of vliegt, um die al genietend van heur kookkuunst, bij het volgende Karstfeest der weer allemaol an te eten.