Jan Timmerman (1923-2007)

Tot an zien pensioen in 1987 warkt’e as keurmeester van vee en vleis. Eerst in Coevern en later in Oldenzaal waor e ok hen verhoesde.

Timmerman was jaorenlang maatschappelijk actief veur de gemienschap, zowal in de kerk as in de politiek. Hie was bijveurbeeld zestien jaor gemienteraodslid veur het CDA in Oldenzaal.

Dichten was van jongs of an een liefhebberij van Jan Timmerman. In 1948 kwam e in ’t geweer tegen de euliewinning in Schoonebeek met het gedicht Vrogger en now, dat in de Emmer Courant kwam te staon. Toen Oeze Volk der ienmaol was, schreef e daor ok geregeld veur. En tot an zien dood schreef e aal maond een gedicht in het hoes-an-hoesblad Schoonebeker Echo. Der is wark van Jan Timmerman opnummen in bloemlezingen as Drentse schrieversalmanak (1975), Mandielig (1983) en Oes eigen taol (1991).

In het gemientehoes van Schoonebeek hebt in 1997 virtig gedichten van Jan Timmerman tentoonsteld west. Een belangriek diel daorvan kwam een jaor later in de bundel Zo mar een bossien bloempies te staon. In 2002 kwam de dichtbundel Naozommer oet.

Jan Timmerman is in 2007 oet de tied kommen.

Boekpublicaties:

• Zo mar een bossien bloempies (1998);
• Naozommer (2002).

Naozommer

As de zommertied veurbijgiet;
wij al d’harfst van wiedten ziet;
kunt wij vaak nog eem’ genieten
van een scheut naozommertied.
As de grote zommerwielde
oes al haost verlaoten hef
is ’n naozommertien de toegift
die oes dan nog overblef.
Hiel wat bloemen bluit nog duftig
met een grelle kleurengloed;
nóg staot z’in de zun te pronken;
dat döt maensgenharten goed.
Zo kiekt wij nog eem’ terugge
naor de grote zommertied;
mar de harfst stiet al te wenken:
denk er um, ’t is gauw zo wied…

O naozommer; eem’ nog blieven;
zet, as ’t kan, wat langer deur…
blief nog eempies oes gerieven
met dien kleuren en dien geur.

 

Rust mien ziel

Rust mien ziel, dien God is Keuning,
hiel de wereld Zien gebied
Hij kan alles laoten wisseln,
mar Hijzölf verandert niet.

Elkien vrösselt um verand’ring;
dat gef muite, dag an dag;
longert naor wat nog möt kommen,
wil weerum wat hij ooit zag.

Rust mien ziel, dien God is Keuning,
laow tevree weên met oes lot.
Zie hoe all’s op aerde wisselt
en zie oet allend naor God.